وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُمْ بِهِ وَلَئِنْ صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَيْرٌ لِلصَّابِرِينَ (126 )
جنگ "اُحُد" در سال سوم هجرى روى داد، پيامبر همراه با هفتصد نفر در خارج از شهر با كافران مكّه روبرو مى شود، در اين جنگ ابتدا مسلمانان پيروز شدند و دشمنان فرار كردند، تعدادى از مسلمانان سنگرهاى خود را ترك كردند و به جمع آورى غنيمت هاى جنگى مشغول شدند، دشمن فرصت را غنيمت شمرد و بار ديگر حمله نمود و هفتاد نفر از مسلمانان به شهادت رسيدند. يكى از آن شهيدان، حمزه عموى باوفاى پيامبر بود.
ابوسفيان رهبر كافران بود، زن او در ميان سپاه كفر بود، او بعد از جنگ به بالاى پيكر حمزه آمد و سينه حمزه را شكافت و جگر او را به دندان گرفت. كافران همه پيكر شهدا را مُثلِه كردند، يعنى گوش و دماغ آنان را بريدند.
بعد از مدّتى كافران به سوى مكّه بازگشتند، مسلمانان كنار پيكر شهدا آمدند و آن منظره را ديدند، آنان گفتند: "به خدا قسم اگر به كافران دست يابيم و بار ديگر با آنان جنگ كنيم، همه آنان را مثله خواهيم كرد".
تو اين سخن را مى شنوى، جبرئيل را مى فرستى تا اين آيه را براى پيامبر بخواند: "اى مسلمانان ! اگر كسى به شما ستمى رساند، شما بايد به همان اندازه، انتقام بگيريد و نه بيشتر و اگر صبر كنيد، بدانيد كه صبر براى صابران بهتر از انتقام است".
آرى، كافران پيكر هفتاد مسلمان را مثله كرده بودند، اگر جنگى در آينده روى بدهد، مسلمانان حقّ دارند فقط پيكر هفتاد نفر از كافران را مثله كنند، چرا آنان قسم خوردند كه پيكر همه كافران را مثله خواهند كرد؟
تو از مسلمانان مى خواهى كه اگر از دشمن هم مى خواهند انتقام بگيرند، حد و اندازه نگاه دارند و البته اگر صبر كنند، تو به آنان پاداش بزرگى خواهى داد.
وقتى مسلمانان اين سخن را شنيدند، تصميم گرفتند صبر كنند، آنان در جنگ هاى بعدى، هرگز جنازه كافرى را مثله نكردند.[180]

* * *