بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ أَتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلَا تَسْتَعْجِلُوهُ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (1 ) يُنَزِّلُ الْمَلَائِكَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ أَنْ أَنْذِرُوا أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاتَّقُونِ (2 ) خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضَ بِالْحَقِّ تَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (3 )
محمّد(صلى الله عليه وآله) را براى هدايت بُت پرستان فرستادى، آنان بُت ها را شريك تو مى دانستند و در مقابل آنان سجده مى كردند، محمّد(صلى الله عليه وآله) با آنان درباره عذاب تو سخن گفت، آنان مى گفتند: "اى محمّد ! آن عذابى كه مى گويى، چرا
نمى آيد؟".
اكنون با آنان چنين سخن مى گويى: "عذاب من فرا مى رسد، براى آمدن آن شتاب نكنيد".
تو خداى يكتايى، بالاتر از آن هستى كه براى تو شريك قرار داده شود، تو هيچ شريكى ندارى، اين مهربانى توست كه پيامبران را براى هدايت انسان ها مى فرستى.
هر كس را صلاح بدانى براى پيامبرى برمى گزينى، فرشتگان را فرمان مى دهى تا "وحى" را به او نازل كنند.
"وحى" همان پيام آسمانى توست كه بر قلب پيامبر فرود مى آيد، كتاب هاى آسمانى، وحى توست.
اين قرآن هم وحى توست و انسان را از جهالت و نادانى نجات مى دهد و روحى دوباره در جان انسان مى دمد و به او زندگى واقعى مى بخشد.[132]
تو از پيامبران مى خواهى كه مردم را از پرستش بُت ها باز دارند و به آنان بگويند كه خدايى جز تو نيست و آن ها را از عذاب تو بترسانند.
تو آسمان ها و زمين را با هدف مشخّصى آفريدى، تو جهان را بيهوده نيافريدى، تو بالاتر از آن هستى كه بُت ها را شريك تو قرار دهند، تو هيچ شريكى ندارى، خداى يكتا و يگانه اى.

* * *