وَالاَْرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنْبَتْنَا فِيهَا مِنْ كُلِّ شَيْء مَوْزُون (19 ) وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ وَمَنْ لَسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِينَ (20 )
سخن از نعمت هايى بود كه نشان از قدرت توست، از آسمان و ستارگان برايم گفتى، اكنون از زمين مى گويى، تو زمين را براى آسايش انسان گستراندى و كوه ها را مايه آرامش آن قرار دادى و روى زمين از هر نوع گياهى به مقدار كافى و لازم روياندى، در زمين براى انسان همه وسايل زندگى را فراهم نمودى، حتّى روزىِ حيواناتى را كه انسان ها به آن ها غذا نمى دهند، را فراهم ساختى.

* * *