وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ ثُمَّ يَتَوَفَّاكُمْ وَمِنْكُمْ مَنْ يُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْ لَا يَعْلَمَ بَعْدَ عِلْم شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ قَدِيرٌ (70 )
انسان را آفريدى و جان او هم در دست توست، تو هر وقت بخواهى، فرشتگان را نزد او مى فرستى تا جان او را بگيرند، هيچ كس نمى تواند مرگ را از خود دور كند، اينجاست كه قدرت تو نمايان مى شود.
اگر عمر انسان طولانى شود، ضعيف و ناتوان مى شود، وقتى او بسيار پير شد، آموخته هاى خود را از ياد مى برد.
گذر زمان، انسان را پير مى كند و او همه چيز را از ياد مى برد، امّا تو دانا و توانا هستى، هرچه زمان بگذرد، از علم و قدرت تو چيزى كم نمى شود.

* * *