وَيَجْعَلُونَ لِلَّهِ مَا يَكْرَهُونَ وَتَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْكَذِبَ أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنَى لَا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ النَّارَ وَأَنَّهُمْ مُفْرَطُونَ (62 )
بُت پرستان دختر داشتن را ذلّت و ننگ مى دانستند و آن را نمى پسندند، امّا مى گويند كه تو دختر دارى، آنان بُت هاى خود را به عنوان دختر تو معرّفى مى كنند و خيال مى كنند اين بُت ها بلاها را از آنان دور مى كنند، آنان به دروغ مى گويند كه سرانجام خوبى در انتظار ما مى باشد، امّا سرانجام آنان چيزى جز آتش جهنّم نيست و آنان زودتر از همه وارد جهنّم مى شوند.

* * *