فَلَمَّا جَاءَ آَلَ لُوط الْمُرْسَلُونَ (61 ) قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ (62 ) قَالُوا بَلْ جِئْنَاكَ بِمَا كَانُوا فِيهِ يَمْتَرُونَ (63 )وَأَتَيْنَاكَ بِالْحَقِّ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ (64 ) فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْع مِنَ اللَّيْلِ وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَلَا يَلْتَفِتْ مِنْكُمْ أَحَدٌ وَامْضُوا حَيْثُ تُؤْمَرُونَ (65 )وَقَضَيْنَا إِلَيْهِ ذَلِكَ الاَْمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَؤُلَاءِ مَقْطُوعٌ مُصْبِحِينَ (66 )
لوط(عليه السلام) در خارج از شهر مشغول كشاورزى بود، چهار مرد زيبارو به سوى او مى آيند، لوط آنان را به عنوان مهمان به خانه برد.
قوم لوط به خانه او آمدند و مى خواستند مهمانان لوط را آزار جنسى كنند، لوط از آنان دفاع كرد، امّا موفّق نشد، آنان وارد خانه لوط(عليه السلام) شدند و به سمت مهمانان رفتند. آن هوس بازان به سوى فرشتگان رفتند، جبرئيل اشاره اى به چشم آنان كرد، آنان نابينا شدند، ديگر هيچ جا را نمى ديدند، آنان دست به ديوار گرفتند و از خانه خارج شدند.
لوط(عليه السلام) رو به مهمانان خود كرد و گفت:
ــ آيا مى شود خودتان را معرّفى كنيد، من شما را نمى شناسم.
ــ ما فرستادگان خدا هستيم، عذابى را براى قوم تو آورده ايم كه درباره آن شك و ترديد داشتند و آن را باور نمى كردند.
ــ آيا شما براى عذاب اين مردم آمده ايد؟
ــ اى لوط ! خدا ما را براى عذاب آن ها فرستاده است، ما راستگو هستيم، امشب، نيمه شب، دست خاندان خود را بگير و از شهر بيرون برو، نبايد كسى متوجّه خروج شما از شهر بشود، بايد از اينجا به شهر ديگرى برويد.
ــ عذاب اين قوم كى فرا مى رسد؟
ــ اى لوط ! صبح كه فرا رسد، تمام اين گناهكاران نابود خواهند شد.

* * *