أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوح وَعَاد وَثَمُودَ وَالَّذِينَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا اللَّهُ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَرَدُّوا أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْوَاهِهِمْ وَقَالُوا إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ وَإِنَّا لَفِي شَكّ مِمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيب (9 )قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللَّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضِ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرَكُمْ إِلَى أَجَل مُسَمًّى قَالُوا إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا تُرِيدُونَ أَنْ تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آَبَاؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَان مُبِين (10 ) قَالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِنْ نَحْنُ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَمُنُّ عَلَى مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَمَا كَانَ لَنَا أَنْ نَأْتِيَكُمْ بِسُلْطَان إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (11 ) وَمَا لَنَا أَلَّا نَتَوَكَّلَ عَلَى اللَّهِ وَقَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا وَلَنَصْبِرَنَّ عَلَى مَا آَذَيْتُمُونَا وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ (12 ) وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّكُمْ مِنْ أَرْضِنَا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَا فَأَوْحَى إِلَيْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِكَنَّ الظَّالِمِينَ (13 )وَلَنُسْكِنَنَّكُمُ الاَْرْضَ مِنْ بَعْدِهِمْ ذَلِكَ لِمَنْ خَافَ مَقَامِي وَخَافَ وَعِيدِ (14 ) وَاسْتَفْتَحُوا وَخَابَ كُلُّ جَبَّار عَنِيد (15 )
پيامبران به قوم خود چنين مى گفتند: "اى مردم ! آيا از كسانى كه پيش از شما بودند (مثل قوم نوح و قوم عاد و قوم ثمود) آگاهى داريد؟ آيا مى دانيد چرا آنان به عذاب گرفتار شدند؟ آيا از سرگذشت كسانى كه بعد از آنان آمدند و فقط خدا از جزئيّات زندگى آنان آگاهى دارد، چيزى شنيده ايد؟
تو پيامبران را با دلايل روشن نزد قومشان فرستادى، وقتى پيامبران مى خواستند با آنان سخن بگويند، آنان مانع سخن پيامبران مى شدند و نمى گذاشتند پيامبران سخن خود را تمام كنند.

* * *

اين ماجراى گفتگوى مردم و پيامبران تو است:
ــ اى مردم ! از دين بُت پرستى دست برداريد و خداى يگانه را بپرستيد.
ــ ما به آيينى كه شما آورده ايد، ايمان نمى آوريم، شما به ما مى گوييد به خدا و قيامت و بهشت و جهنّم ايمان آوريم، ما به همه اين سخنان شك داريم.
ــ اى مردم ! آيا در خدايى كه آسمان ها و زمين را پديد آورده است، شك مى كنيد؟ همان خدايى كه شما را به راه راست دعوت مى كند تا گناهان شما را ببخشد و مرگ شما را تا زمان مشخّصى به عقب مى اندازد.
ــ ما اين حرف ها را نمى فهميم، همين قدر مى دانيم كه شما انسان هايى همانند ما هستيد، شما مى خواهيد ما را از دين پدران و نياكان ما جدا كنيد، اگر راست مى گوييد و واقعاً پيامبر هستيد، معجزه آشكارى براى ما بياوريد.
ــ اى مردم ! ما مثل شما انسان هستيم ولى خدا به هر كس از بندگانش كه بخواهد مقام پيامبرى عطا مى كند، ما حقّ نداريم بدون اذن خدا براى شما معجزه بياوريم.
ــ از اين سخنان دست برداريد. آيا از ما نمى ترسيد؟
ــ اى مردم ! ما هرگز از تهديد شما نمى ترسيم و به خدا توكّل مى كنيم، زيرا مؤمنان فقط به او توكّل مى كنند، چرا به خدا توكّل نكنيم با اين كه مى دانيم او ما را به راه سعادت هدايت كرده است؟ ما آزارهاى شما را صبورانه تحمّل مى كنيم و از شما هيچ هراسى نداريم، زيرا اهل توكّل فقط به خدا توكّل مى كنند.
ــ شما را از شهر خود بيرون مى كنيم مگر اين كه شما و پيروانتان به دين ما بازگرديد.

* * *

تو به پيامبران وحى كردى: "كافرانى را كه به خود ظلم كردند، هلاك مى كنم و مؤمنان را جايگزين آنان مى گردانم".
كافران بارها و بارها مؤمنان را تهديد كردند كه آنان را از سرزمين خود بيرون مى كنند، تو آن كافران را هلاك كردى و آن سرزمين را در اختيار مؤمنان قرار دادى، اين پاداش مؤمنان بود، زيرا آنان به روز قيامت ايمان آوردند و از عذاب آن روز ترسيدند و از پرستش بُت ها دورى كردند و نافرمانى تو نكردند.

* * *