وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ (43 )
اى محمّد ! كافران به تو مى گويند: "تو پيامبر و فرستاده خدا نيستى"، به آنان چنين بگو: "خدا و آن كس كه علم كتاب نزد اوست، براى گواهى بين من و شما بس است".

* * *

اين سوره با اين آيه به پايان رسيد، اكنون بايد دو سؤال و جواب را بنويسم:
* سؤال اوّل: "علم كتاب چيست؟"
سوره نمل، آيه 40 را مى خوانم. در آنجا اين ماجرا بيان شده است: روزى از روزها، سليمان(عليه السلام)بر تخت خود نشسته بود، امّا از هدهد (پرنده اى كه آن را شانه به سر مى گويند) خبرى نبود، سليمان(عليه السلام) سراغ او را گرفت، بعد از مدّتى هدهد آمد و به او خبر داد كه در كشور "سبا" همه مردم خورشيد را پرستش مى كنند، ملكه آنجا نامش "بِلقيس" است، او هم خورشيد را مى پرستد. هدهد به او خبر داد كه آن ملكه، تختى باشكوه دارد كه بر روى آن جلوس مى كند.
اينجا بود كه سليمان(عليه السلام) تصميم گرفت تا زمينه هدايت ملكه و مردم آن كشور را فراهم سازد، ابتدا نامه اى به ملكه نوشت و او را به خداپرستى دعوت كرد.
سپس، سليمان(عليه السلام) به اطرافيان خود رو كرد و گفت: چه كسى مى تواند تخت ملكه سبا را برايم حاضر كند؟
بين فلسطين (كه سليمان(عليه السلام) در آنجا حكومت مى كرد) و بين كشور سبا (كه در يمن واقع شده بود)، صدها كيلومتر فاصله است، اكنون سليمان(عليه السلام)مى خواهد كسى آن تخت ملكه سبا را براى او حاضر كند.
آصف بن برخيا رو به سليمان كرد و گفت: "اى سليمان ! من در كمتر از يك چشم بر هم زدن، آن تخت را براى تو حاضر مى كنم".
ناگهان سليمان(عليه السلام) نگاه كرد، ديد كه تخت ملكه در كمتر از يك لحظه در جلوى او قرار گرفته است.
همه از كارى كه آصف بن برخيا كرد، تعجّب كردند، آخر او چگونه توانست اين كار را بكند.
قرآن از راز قدرت آصف بن برخيا براى ما سخن مى گويد، قرآن مى گويد: "او قسمتى از علم كتاب را داشت".
اكنون متوجّه مى شوم كه "علم كتاب" همان علم غيب است كه خدا به بعضى از بندگان خوب خود مى دهد، البته آنان از خود چيزى ندارند، اگر عطاىِ خدا نبود، آنان هرگز نمى توانستند از علم غيب باخبر شوند، آنان فقط آن مقدارى از علم غيب را مى دانند كه خدا اراده كرده است و به آنان داده است.[83]
اين نكته را هم ذكر كنم، سليمان(عليه السلام)، پيامبر خدا بود و مقامش از همه بالاتر بود، او خودش قدرت داشت اين كار را انجام بدهد، ولى او از اطرافيان خود چنين درخواستى را نمود. او از اين كار هدفى داشت. من بايد اين هدف را كشف كنم.
خدا از سليمان(عليه السلام) خواسته بود تا آصف را به عنوان جانشين خود انتخاب كند و سليمان(عليه السلام) با اين كار، زمينه معرّفى او را به مردم فراهم نمود، بعد از اين ماجرا بود كه همه دانستند آصف چه مقام و منزلتى نزد خدا دارد كه خدا به او قسمتى از علم كتاب را عطا كرده است.
* سؤال دوم: "چه كسانى علم كتاب را مى دانند؟"
آيه 40 سوره نمل به من آموخت كه "آصف بن برخيا" قسمتى از علم كتاب را داشت، امّا آيه آخر سوره رعد مى گويد كسى هست كه علم كتاب نزد اوست، من بايد او را بشناسم.
سَدير يكى از ياران امام صادق(عليه السلام) بود، روزى او به ديدار امام صادق(عليه السلام) رفت و امام به او فرمود:
ــ اى سدير ! ماجراى آصف بن برخيا را شنيده اى؟
ــ آرى، او در كمتر از يك چشم بر هم زدن، تخت بلقيس را براى سليمان(عليه السلام)آورد.
ــ او فقط قسمتى از علم كتاب را داشت، آيا آيه آخر سوره رعد را خوانده اى؟ــ آرى، اين آيه را خوانده ام.
ــ آيا كسى كه همه علم كتاب را در اختيار داشته باشد، داناتر است يا كسى كه فقط قسمتى از علم كتاب را مى داند؟
ــ معلوم است، كسى كه همه علم كتاب را دارد، داناتر است.
ــ اى سدير ! به خدا قسم، همه علم كتاب نزد ما مى باشد.[84]

* * *

على(عليه السلام) و يازده امام بعد از او، خزانه داران علم خدا هستند، خدا به آنان علم كتاب عطا كرد و اين گونه آنان را بزرگ و عزيز نمود، آنان بنده خدا هستند و تسليم امر خدا مى باشند، آنان جز سخن خدا چيزى نمى گويند، هرچه او دستور بدهد، با تمام وجود آن را مى پذيرند و هرگز مخالفت فرمان او نمى كنند.
بار ديگر ياد مهدى(عليه السلام) مى كنم، او امروز امام و حجّت خدا بر روى زمين است، همه علم كتاب امروز نزد اوست.[85]