وَإِنْ كَانَ أَصْحَابُ الاَْيْكَةِ لَظَالِمِينَ (78 )فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَام مُبِين (79 )
اكنون از مردم شهر "ايكه" ياد مى كنى، تو شعيب(عليه السلام) را براى هدايت آنان فرستادى، (ايكه نام ديگر شهر مَديَن است).
آنان مردمى بُت پرست بودند و دچار انحراف اقتصادى شده بودند و در معامله با ديگران تقلّب مى كردند و كم فروشى مى نمودند.
آنان در منطقه حسّاس تجارى بر سر راه كاروان ها قرار داشتند، كاروان ها در وسط راه نياز پيدا مى كردند كه با آنان داد و ستد كنند، آنان نيز گران فروشى و كم فروشى مى كردند.
شعيب(عليه السلام) آنان را به يكتاپرستى دعوت كرد و از آنان خواست تا كم فروشى نكنند، امّا آنان به سخنان او گوش نكردند و عذاب آسمانى بر آنان فرود آمد و همگى نابود شدند.
خرابه هاى شهر قوم شعيب(عليه السلام) و شهر قوم لوط(عليه السلام) بر سر شاه راهى قرار داشت و مايه عبرت همه رهگذران بود.

* * *