ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ عَمِلُوا السُّوءَ بِجَهَالَة ثُمَّ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ وَأَصْلَحُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (119 ) إِنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِلَّهِ حَنِيفًا وَلَمْ يَكُ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (120 ) شَاكِرًا لاَِنْعُمِهِ اجْتَبَاهُ وَهَدَاهُ إِلَى صِرَاط مُسْتَقِيم (121 )وَآَتَيْنَاهُ فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَإِنَّهُ فِي الاَْخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ (122 ) ثُمَّ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (123 )
بُت پرستان مكّه خود را پيرو ابراهيم(عليه السلام) مى دانستند، آن ها بُت ها را شريك تو مى دانستند و در مقابل آن ها سجده مى كردند و ادّعا مى كردند پيرو ابراهيم(عليه السلام)هستند، اين چه ادّعاى باطلى بود؟
درست است كه كعبه و طواف آن، يادگار ابراهيم(عليه السلام) بود، مراسم حجّ از ابراهيم(عليه السلام) به يادگار مانده بود و بُت پرستان حجّ به جا مى آوردند و دور كعبه طواف مى كردند، امّا آنان دچار گمراهى زيادى شده بودند، گرداگرد كعبه و داخل كعبه پر از بُت شده بود، آنان بُت هاى بى جان را شريك تو قرار داده بودند و از آيين يكتاپرستى ابراهيم(عليه السلام) دور شده بودند.
اكنون در اينجا درباره ابراهيم(عليه السلام) چنين سخن مى گويى: "ابراهيم(عليه السلام) به تنهايى يك امّت بود، او مطيع من بود و از هر گونه شرك پاك بود، او هرگز مشرك نبود، او شكر نعمت هايى را كه من به او داده بودم، به جا مى آورد، من او را به راه راست هدايت كرده بودم، در دنيا نيكويى و سعادت را به او عطا كردم و در آخرت او از صالحان و بندگان خوب من خواهد بود".
اكنون از محمّد(صلى الله عليه وآله) چنين مى گويى: "من به تو وحى كردم كه پيرو آيين پاك ابراهيم(عليه السلام) باشى، همان ابراهيم(عليه السلام) كه ايمان خالص داشت و هرگز به من شرك نورزيد".
آرى، همه اديان آسمانى، ابراهيم(عليه السلام) را قبول دارند، ابراهيم(عليه السلام)و آيين و روش او مى تواند حلقه وصل همه اديان آسمانى باشد. دين اسلام، ادامه دهنده آيين ابراهيم(عليه السلام) است.

* * *