أُولَئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ وَأُولَئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ (108 ) لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِي الاَْخِرَةِ هُمُ الْخَاسِرُونَ (109 )
آنان پيامبر و قرآن تو را دروغ مى شمارند و به آن ايمان نمى آورند، تو هم بر دل، گوش و چشم آنان مُهر مى زنى و آنان بى خبر از حقيقت هستند و در روز قيامت از زيان كاران خواهند بود زيرا سرمايه وجودى خويش را تباه كرده اند.
تو به همه انسان ها، نور عقل و فطرت داده اى تا بتوانند راه سعادت را پيدا نمايند، امّا عدّه اى حقّ را انكار مى كنند، نتيجه اين كار آنان، اين است كه نور عقل و فطرت در دل هايشان خاموش مى شود.
اين قانون توست: هر كس لجاجت به خرج بدهد و بهانه جويى كند و معصيت تو را انجام دهد، نور فطرت از او گرفته مى شود، بر دل او مُهر مى زنى و او به غفلت مبتلا مى شود، ديگر سخن حقّ را نمى شنود و حقّ را نمى بيند.

* * *