وَقَالُوا يَا أَيُّهَا الَّذِي نُزِّلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ إِنَّكَ لََمجْنُونٌ (6 ) لَوْ مَا تَأْتِينَا بِالْمَلَائِكَةِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (7 ) مَا نُنَزِّلُ الْمَلَائِكَةَ إِلَّا بِالْحَقِّ وَمَا كَانُوا إِذًا مُنْظَرِينَ (8 )
محمّد(صلى الله عليه وآله) براى كافران مكّه قرآن را مى خواند و آنان را از عذاب روز قيامت بيم مى داد، پيامبر به آنان مى گفت كه قرآن را جبرئيل بر قلب من نازل كرده است و من وظيفه دارم مردم را از جهل و بُت پرستى به سوى يكتاپرستى دعوت كنم.
امّا كافران به محمّد(صلى الله عليه وآله) مى گفتند: "اى كسى كه ادّعا مى كنى قرآن به وسيله فرشتگان بر تو نازل مى شود، به راستى كه تو ديوانه اى ! اگر راست مى گويى چرا فرشتگان را نزد ما نمى آورى؟".
اين خواسته آنان بود، آيا تو خواسته آنان را اجابت كردى؟ آيا فرشتگان را از آسمان نازل كردى تا آنان فرشتگان را ببينند؟
نازل شدن فرشتگان بى حساب و كتاب نيست، تو آنان را به حكمت و مصلحت خود نازل مى كنى. كافران نمى خواستند فرشتگان را ببينند تا به پيامبرى محمّد(صلى الله عليه وآله) يقين پيدا كنند، آنان به دنبال بهانه جويى بودند، اگر آنان در جستجوى حقيقت بودند، معجزه قرآن براى آن ها كفايت مى كرد !
محمّد(صلى الله عليه وآله) بارها اين سخن را به آنان گفته بود: "اگر در اين قرآن شك داريد، اگر مرا پيامبر نمى دانيد، يك سوره مانند سوره هاى قرآن بياوريد".[112]
هيچ كس نتوانست يك آيه هم مانند قرآن بياورد، هر كس كه در قرآن تفكّر كند، مى فهمد قرآن، سخن بشر نيست، براى همين به قرآن ايمان مى آورد.
تو از روى مهربانى، خواسته آنان را اجابت نكردى، زيرا اگر آنان جبرئيل را ببينند و باز هم، از قبول حقّ خوددارى كنند، عذاب فوراً نازل مى شود.
اين قانون توست: ديدن فرشتگان، ورود به جهان شهود است، كسى كه به جهان شهود وارد شود، اگر كفر بورزد، فوراً به عذاب گرفتار مى شود، تو مى خواستى باز هم به آنان فرصت بدهى، شايد در آينده، به حقيقت ايمان بياورند و هدايت شوند، پس پرده از چشم آنان برنداشتى و فرشتگان را به آنان نشان ندادى.[113]

* * *