بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ خدا را شكر كه ما فاطمه(عليها السلام) را بسيار دوست داريم، سالروز ولادتش، جشن مى گيريم، در ايّام شهادتش، لباس سياه به تن مى كنيم و بر مصيبت هاى او، اشك مى ريزيم. از مظلوميّت او براى ما سخن ها گفته اند و چقدر به جاست كه با يادآورى ستم هايى كه به او شد، راه خود را از دشمنان او جدا كنيم. بر اين باورم كه دشمنان برنامه ريزى كرده اند تا ما كمتر با انديشه هاى فاطمه(عليها السلام) آشنا شويم و براى همين است كه ما از گوهرهاى ارزشمندى كه در سخنان اوست، كمتر اطلاع داريم. به راستى جامعه چقدر با دعاهاى آن حضرت (كه بعد از نمازهاى روزانه مى خواند)، آشنايى دارد؟ اين دعاها، گنجينه اى بزرگ از معارف آسمانى است، هركس مى خواهد در عرفان حقيقى به جايى برسد، بايد از اين دعاها بهره بگيرد، افسوس كه جوانان ما، مناجات هاى افرادى كه از خطا به دور نيستند را حفظ هستند و آن ها را به خوبى مى شناسند، ولى با مناجات ها و راز و نيازهايى كه حضرت فاطمه(عليها السلام) با خدا داشته اند، بيگانه اند. اين جلوه اى از مظلوميّت جانسوز دختر پيامبر است!

سخن اوّل هر وقت گرفتار مى شوم و همه درها به رويم بسته مى شود، نماز استغاثه به حضرت فاطمه(عليها السلام) را مى خوانم، مى دانم كه آن بانوى مهربان، پيش خدا خيلى آبرو دارد، توسّل به كسى كه عصاره همه خوبى هاست، رهگشاى من بوده است. من باور دارم كه خدا دوست دارد كه با توسّل به آن بانو به در خانه اش رو كنم، پس وضو مى گيرم، رو به قبله مى ايستم دو ركعت نماز مى خوانم، بعد از نماز سر به سجده مى گذارم، به آن بانوى مهربانى ها توسّل مى جويم و بارها مى گويم: "يا فاطمه". از جوانى هر وقت، گرفتارى داشتم اين گونه عمل مى كردم، وقتى مى خواستم ازدواج كنم، وقتى كه خانه اى براى سكونت مى خواستم و نداشتم... من با توسّل به حضرت فاطمه(عليها السلام) بيشتر حاجت هاى خود را از خدا گرفته ام.

دعاى بعد از نماز ظهر خدايا! تو را تسبيح مى كنم، تو آن خدايى هستى كه پاك و منزّه هستى! تو خداى يكتا هستى و هيچ همتايى ندارى، تو هيچ كدام از ويژگى ها و صفات مخلوقات خود را ندارى. من نبايد تو را به چيزى تشبيه كنم و همه صفات و ويژگى هايى را كه در بين مخلوقات مى بينم، بايد از تو دور بدانم. وقتى من به تو فكر مى كنم، اوّل بايد از عمق وجودم اعتراف كنم كه تو بالاتر از هر چيزى هستى كه به ذهن من مى آيد.

دعاى بعد از نماز عصر خدايا! تو را تسبيح مى گويم، تو آن خدايى هستى كه پاك و منزّه هستى! از همه نقص ها به دورى! تو دانايى! جهل و نادانى در وجود تو راه ندارد، به آنچه در دل هاى بندگانت مى گذرد، آگاهى دارى، تو از گناهان بندگان باخبرى، هيچ چيز در آسمان و زمين بر تو پوشيده نيست. من تو را حمد و ستايش مى كنم، ممنون تو هستم كه به من توفيق دادى نعمت هايت را شكر كنم و مرا از كفران نعمت ها دور كردى، تو بودى كه معرفت خودت را به من دادى و من به خاطر آن، خوبى هاى تو را انكار نكردم، همه خيرها و بركت ها از توست، تو سرچشمه خيرها و بركت ها هستى! تو انسان ها را آفريدى، راه رستگارى را به آنان نشان دادى، حق بر همه آشكار شد، اگر به بندگانت مهربانى كنى، از جود و بخشش توست، اگر آنان را مجازات كنى به خاطر گناهان خود آنان است، تو خدايى هستى كه هرگز به كسى ظلم نمى كنى!

دعاى بعد از نماز مغرب تو را حمد و ستايش مى كنم، تو سرچشمه همه خوبى ها هستى، خدايا! ما هرگز نمى توانيم از عهده ستايش تو برآييم، ما نمى توانيم نعمت هاى تو را بشماريم، ما هر چقدر هم تو را عبادت كنيم باز هم نمى توانيم حق تو را ادا نماييم! خدايى جز تو نيست، تو قبل از خلقت موجودات بوده اى، تو بعد از نابودى آنان، خواهى بود، تو هميشگى و جاويدان هستى! تو ظاهر و باطن هستى، تو زنده مى كنى و مى ميرانى! تو بزرگ تر از آن هستى كه كسى بتواند تو را وصف كند، همه خوبى ها از آنِ توست. هرگز نابود نمى شوى! تو را ستايش مى كنم كه دانشمندان نمى توانند به علم تو برسند و جاهلان نمى توانند با كارهاى خود، حلم را از تو بگيرند و مدح كنندگان نمى توانند به شايستگى، تو را مدح كنند، همه از وصف تو ناتوانند و كسى نمى تواند به كمالات تو دست پيدا كند.

دعاى بعد از نماز عشاء خدايا! تو را تسبيح مى كنم، تو آن خدايى هستى كه پاك و منزّه هستى! از همه عيب ها به دورى! همه چيز در مقابل تو، فروتن و ذليل است، تو بر همه چيز قدرت دارى، قدرت تو بى انتهاست. تو را ستايش مى كنم، كسى كه تو را ياد كند تو او را فراموش نمى كنى، هر كس تو را بخواند تو او را نااميد نمى كنى، هر كس بر تو توكّل كند، تو او را كفايت مى كنى. تو را ستايش مى كنم كه آسمان ها را برافراشتى، زمين را آفريدى، درياها، كوه ها، حيوانات و درختان و چشمه هاى آب را آفريدى! ابرها را به گردش درآوردى و نعمت هاى فراوان به بندگان خود دادى، فقط من نيستم كه تو را ستايش مى كنم، همه موجودات تو را ستايش مى كنند... .

دعاى بعد از نماز صبح خدايا! روز تازه اى آغاز شده است، تو را شاهد مى گيرم كه خدايى جز تو نيست و هر چيزى غير از تو عبادت شود، باطل است، من مى دانم كه وقتى تو را شاهد گرفته ام، ديگر مرا كفايت مى كند، من همه فرشتگان، پيامبران، مؤمنان و آفريده هاى تو را نيز بر اين باور خود، شاهد مى گيرم، تو برتر و بالاتر از آن هستى كه كسى بتواند بزرگى تو را وصف كند، هيچ كس نمى تواند نهايت بزرگى تو را درك كند! اى خدايى كه بالاتر از ستايش هاى ما هستى، اى خدايى كه بزرگى تو بالاتر از سخن ماست، از تو مى خواهم بر محمّد و خاندان او درود بفرستى و با من آنگونه رفتار كنى كه شايسته مقام توست كه تو همواره گناهكاران را مى بخشى! خدايى جز تو نيست، تو از همه بدى ها به دور هستى، همه خوبى ها از آنِ توست، تو را ستايش مى كنم، از گناهانم توبه مى كنم و از تو مى خواهم مرا ببخشى، در جهان هر چه تو بخواهى، همان واقع مى شود، هيچ قدرتى جز قدرت تو نيست، تو جاودانه هستى، هميشه بوده اى و تا ابد خواهى بود، پادشاهى جهان در دست توست، تو خدايى هستى كه زنده مى كنى و مى ميرانى، تو هرگز نمى ميرى! كليد همه خيرها به دست توست و تو بر هر كارى توانا هستى!

دعاى حاجت دعاهاى حضرت فاطمه(عليها السلام) را كه بعد از نمازهاى روزانه مى خواند، ذكر كردم، در پايان كتاب، دعاى مهمى را (كه خواندن آن براى روا شدن حاجت ها، تأثير زيادى دارد) مى نويسم. امام حسن(عليه السلام) اين ماجرا را نقل كرده است: مادرم فاطمه(عليها السلام) برايم چنين گفت: روزى از روزها، پيامبر به ديدار من آمد و به من گفت: "اى فاطمه! آيا مى خواهى دعايى به تو ياد بدهم؟ هر كس، خدا را با اين دعا بخواند، دعايش به اجابت مى رسد و ديگر زهرى كه دشمن به او مى دهد در او اثر نمى كند، جادوى بدخواهان در او اثر نمى كند، شيطان نمى تواند به او آسيبى برساند، و حاجت هاى او برآورده مى شود". فاطمه(عليها السلام) در پاسخ گفت: "بله. اى پدر بزرگوارم! به خدا دوست دارم اين دعا را از تو بياموزم، بدان كه اين دعايى را كه تو مى گويى از دنيا و آنچه در دنياست، بيشتر دوست مى دارم".

متن عربى ادعيه دعاى بعد نماز ظهر سُبْحَانَ ذِي الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِيفِ سُبْحَانَ ذِي الْجَلَالِ الْبَاذِخِ الْعَظِيمِ سُبْحَانَ ذِي الْمُلْكِ الْفَاخِرِ الْقَدِيمِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي بِنِعْمَتِهِ بَلَغْتُ مَا بَلَغْتُ مِنَ الْعِلْمِ بِهِ وَ الْعَمَلِ لَهُ وَ الرَّغْبَةِ اِلَيْهِ وَ الطَّاعَةِ لِاَمْرِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَجْعَلْنِي جَاحِدَةً لِشَيْء مِنْ كِتَابِهِ وَ لَا مُتَحَيِّرَةً فِي شَيْء مِنْ اَمْرِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانِي اِلَى دِينِهِ وَ لَمْ يَجْعَلْنِي اَعْبُدُ شَيْئاً غَيْرَهُ. اللَّهُمَّ اِنِّي اَسْاَلُكَ قَوْلَ التَّوَّابِينَ وَ عَمَلَهُمْ وَ نَجَاةَ الْمُجَاهِدِينَ وَ ثَوَابَهُمْ وَ تَصْدِيقَ الْمُؤْمِنِينَ وَ تَوَكُّلَهُمْ وَ الرَّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ الْاَمْنَ عِنْدَ الْحِسَابِ وَ اجْعَلِ الْمَوْتَ خَيْرَ غَائِب اَنْتَظِرُهُ وَ خَيْرَ مَطْلَع يَطْلُعُ عَلَيَّ وَ ارْزُقْنِي عِنْدَ حُضُورِ الْمَوْتِ وَ عِنْدَ نُزُولِهِ وَ فِي غَمَرَاتِهِ وَ حِينَ تَنْزِلُ النَّفْسُ مِنْ بَيْنِ التَّرَاقِي وَ حِينَ تَبْلُغُ الْحُلْقُومَ وَ فِي حَالِ خُرُوجِي مِنَ الدُّنْيَا وَ تِلْكَ السَّاعَةَ الَّتِي لَا اَمْلِكُ لِنَفْسِي فِيهَا ضَرّاً وَ لَا نَفْعاً وَ لَا شِدَّةً وَ لَا رَخَاءً رَوْحاً مِنْ رَحْمَتِكَ وَ حَظّاً مِنْ رِضْوَانِكَ وَ بُشْرَى مِنْ كَرَامَتِكَ قَبْلَ اَنْ تَتَوَفَّى نَفْسِي وَ تَقْبِضَ رُوحِي وَ تُسَلِّطَ مَلَكَ الْمَوْتِ عَلَى اِخْرَاجِ نَفْسِي بِبُشْرَى مِنْكَ يَا رَبِّ لَيْسَتْ مِنْ اَحَد غَيْرِكَ تُثْلِجُ بِهَا صَدْرِي وَ تَسُرُّ بِهَا نَفْسِي وَ تُقِرُّ بِهَا عَيْنِي وَ يَتَهَلَّلُ بِهَا وَجْهِي وَ يَسْفُرُ بِهَا لَوْنِي وَ يَطْمَئِنُّ بِهَا قَلْبِي وَ يَتَبَاشَرُ بِهَا سَائِرُ جَسَدِي يَغْبِطُنِي بِهَا مَنْ حَضَرَنِي مِنْ خَلْقِكَ وَ مَنْ سَمِعَ بِي مِنْ عِبَادِكَ تُهَوِّنُ عَلَيَّ بِهَا سَكَرَاتِ الْمَوْتِ وَ تُفَرِّجُ عَنِّي بِهَا كُرْبَتَهُ وَ تُخَفِّفُ عَنِّي بِهَا شِدَّتَهُ وَ تَكْشِفُ عَنِّي بِهَا سُقْمَهُ وَ تَذْهَبُ عَنِّي بِهَا هَمَّهُ وَ حَسْرَتَهُ وَ تَعْصِمُنِي بِهَا مِنْ اَسَفِهِ وَ فِتْنَتِهِ وَ تُجِيرُنِي بِهَا مِنْ شَرِّهِ وَ شَرِّ مَا يَحْضُرُ اَهْلُهُ وَ تَرْزُقُنِي بِهَا خَيْرَهُ وَ خَيْرَ مَا يَحْضُرُ عِنْدَهُ وَ خَيْرَ مَا هُوَ كَائِنٌ بَعْدَهُ.

۱ . الاحتجاج على أهل اللجاج ، أبو منصور أحمد بن علي الطبرسي (ت ۶۲۰ هـ )، تحقيق: إبراهيم البهادري ومحمّد هادي به، طهران : دار الاُسوة ، الطبعة الاُولى ، ۱۴۱۳ هـ . ۲ . الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد ، أبو عبد الله محمّد بن محمّد بن النعمان العكبري البغدادي المعروف بالشيخ المفيد (ت ۴۱۳ هـ )، تحقيق : مؤسّسة آل البيت ، قمّ : مؤسّسة آل البيت ، الطبعة الاُولى ، ۱۴۱۳ هـ . ۳ . أمالي الصدوق ، أبو جعفر محمّد بن علي بن الحسين بن بابويه القمّي المعروف بالشيخ الصدوق (ت ۳۸۱ هـ ) ، بيروت : مؤسّسة الأعلمي ، الطبعة الخامسة ، ۱۴۰۰ هـ . ۴ . بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمّة الأطهار ، محمّد بن محمّد تقي المجلسي ( ت ۱۱۱۰ هـ ) ، طهران : دار الكتب الإسلامية ، الطبعة الاُولى ، ۱۳۸۶ هـ .