بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ وقتى به مشهد سفر مى كنى و به حرم امام رضا(عليه السلام) مى روى، آرامشى را كه گمشده همه است در آغوش مى كشى. در حرم امام هشتم به تماشاى خلاصه خوبى ها مى نشينى و از چشمه آسمان سيراب مى شوى. در آنجا بوى بهشت به مشامت مى رسد و پروانه نور مى شوى و احساس مى كنى به خدا نزديك تر شده اى.

چند سالى بود كه به مشهد نرفته بودم، دلم براى حرم امام رضا(عليه السلام)خيلى تنگ شده بود. روزهاى پايانى ارديبهشت سال ۱۳۸۸ بود و من در خانه خود مشغول نوشتن بودم كه تلفن زنگ زد. يكى از دوستانم از كنار پنجره فولاد امام رضا(عليه السلام) با من تماس گرفته بود، كبوتر دلم پر كشيد و به مشهد رفت: السّلام عليك يا عليّ بن موسى الرّضا

نگاهى به بليط كردم، ما بايد به واگن شماره دوازده مى رفتيم. مأمور واگن، بليط ما را كنترل كرد و به ما گفت كه به كوپه شماره هفت برويد. سوار قطار شده و به كوپه خودمان رفتيم، چمدان ها را بالاى كوپه جا داده و نشستيم. روى ميز، فلاكس آب جوش و چهار فنجان بود، يك چايى داغ مى توانست خستگى ما را بر طرف كند.

صبح فرداى آن روز، قطار از شهر نيشابور عبور كرد و ما يك ساعت بعد به مشهد مى رسيديم. از پنجره قطار، منظره زيبايى به چشم مى خورد، همه دشت، سبز شده بود. خداى من! چقدر لاله! همه جا پر از گل هاى سرخ لاله بود.

من هم اكنون به تاريخ سفر كرده ام و تو هم همسفر من مى شوى! صدايى به گوشم مى رسد، يك نفر با صداى بلند اعلام مى كند: "كاروان شيخ به شهر نزديك شده است". مردم از حرم امام رضا(عليه السلام) بيرون مى آيند، مغازه ها تعطيل مى شود، همه به سوى دروازه شهر مى روند. به راستى چه خبر شده است؟

سوار بر اسب هاى خود به سوى شهر قم مى تازيم! ما بايد هر چه زودتر به آن شهر برسيم. آيا مى دانى كه شهر قم، همواره مركز علم و انديشه بوده است و بزرگان زيادى در اين شهر به نشر حديث پرداخته اند؟ روزها مى گذرد و ما در سفر هستيم...

چه غوغايى شده است، سر و صدا از هر طرف به گوش مى رسد، خدايا چه خبر شده است؟ مردم همه شعار مى دهند: "آقاى سَهْل، اخراج بايد گردد". منظور آنها از اين آقاى سَهْل كيست؟ آنجا را نگاه كن! گويا مى خواهند يك نفر را از شهر بيرون كنند.

ما به سوى شهر كوفه حركت مى كنيم، اين شهر را مى توان پايتخت فرهنگى شيعيان نام نهاد. آيا مى دانيد اوّلين كتاب هاى حديث شيعه در اين شهر نوشته شده است؟ ما در قرن سوّم هستيم، ديگر راه زيادى تا اين شهر نداريم، دروازه هاى اين شهر به چشم مى آيد.[۲۲] خوب است ابتدا به نجف برويم و قبر مولاى خود حضرت على(عليه السلام) را زيارت كنيم.

احمد بَزَنطى مى خواهد ما را به مدينه ببرد. مى دانم آرزوى ديدن اين شهر را به دل دارى، مدينه شهر آرزوهاست... ديگر فاصله زيادى تا مدينه نداريم، بوى گل محمّدى مى آيد! اينجا مدينه است و ما به مهمانى پدر مهربانى ها آمده ايم .

تحقيق صيحية البزنطي هدف من در اين كتاب، آشنايى مختصر جوانان با تحقيق حديث فضيلت زيارت امام رضا(عليه السلام)بود و در راستاى اين هدف، قالب داستان براى اين كتاب انتخاب شد. دوستان مى توانند براى تحقيق بيشتر به كتاب "الصحيح فى فضل الزيارة الرضوية" مراجعه نمايند.

۱ . تفسير نور الثقلين، عبد علي بن جمعة العروسي الحويزي (ت ۱۱۱۲ هـ )، تحقيق: السيّد هاشم الرسولي المحلاّتي، قمّ: مؤسّسة إسماعيليان، الطبعة الرابعة، ۱۴۱۲ هـ . ۲ . الملل والنحل، أبو الفتح محمّد بن عبد الكريم الشهرستاني (ت ۵۴۸ هـ )، بيروت: دار المعرفة، ۱۴۰۶ هـ . ۳ . جامع الرواة، محمّد بن علي الغروي الأردبيلي (ت ۱۱۰۱ هـ )، بيروت: دار الأضواء، ۱۴۰۳ هـ . ۴ . البداية والنهاية، أبو الفداء إسماعيل بن عمر بن كثير الدمشقي (ت ۷۷۴ هـ )، تحقيق: مكتبة المعارف، بيروت: مكتبة المعارف .