دعاى حاجت
دعاهاى حضرت فاطمه(عليها السلام) را كه بعد از نمازهاى روزانه مى خواند، ذكر كردم، در پايان كتاب، دعاى مهمى را (كه خواندن آن براى روا شدن حاجت ها، تأثير زيادى دارد) مى نويسم.
امام حسن(عليه السلام) اين ماجرا را نقل كرده است: مادرم فاطمه(عليها السلام) برايم چنين گفت: روزى از روزها، پيامبر به ديدار من آمد و به من گفت: "اى فاطمه! آيا مى خواهى دعايى به تو ياد بدهم؟ هر كس، خدا را با اين دعا بخواند، دعايش به اجابت مى رسد و ديگر زهرى كه دشمن به او مى دهد در او اثر نمى كند، جادوى بدخواهان در او اثر نمى كند، شيطان نمى تواند به او آسيبى برساند، و حاجت هاى او برآورده مى شود".
فاطمه(عليها السلام) در پاسخ گفت: "بله. اى پدر بزرگوارم! به خدا دوست دارم اين دعا را از تو بياموزم، بدان كه اين دعايى را كه تو مى گويى از دنيا و آنچه در دنياست، بيشتر دوست مى دارم".
اينجا بود كه پيامبر اين دعا را به فاطمه(عليها السلام) ياد دادند، در پايان دعا، پيامبر به دخترش چنين گفتند: "وقتى تو اين دعا را خواندى و حاجت خود را طلب كردى و خدا را صدا زدى، خدا در پاسخ به تو چنين مى گويد: اى فاطمه! بله! بله!".
اكنون ترجمه اين دعا را ذكر مى كنم و در قسمت پايانى كتاب، متن عربى آن را به عنوان "دعاى حاجت" مى آورم.

* * *

يا الله! اى خدايى كه نام تو گرامى ترين نامى است كه به زبان جارى مى شود، نام تو در عزّت و فرمانروايى، قديمى ترين نام است.
يا الله! اى كسى كه هر كس از تو طلب مهربانى كند تو به او مهربانى مى كنى، اى پناه كسانى كه به تو پناه مى آورند، هر كس غم و غصّه به دل داشته باشد و دردش را به تو بگويد تو به او رحم مى كنى.
من از درگاه تو گدايى مى كنم و مى دانم كه درگاه تو، بهترين جا براى گدايى كردن است و تو خيلى زود به گداى خويش، پاسخ مى دهى! اى كسى كه فرشتگان كه از جنس نور هستند از عظمت تو در هراسند!
تو را مى خوانم به حق آن اسم هاى تو كه فرشتگان تو را به آن مى خوانند، آن فرشتگانى كه نظام هستى را به اذن تو اداره مى كنند و از هراس عذاب، ذكر تو را بر زبان دارند و تو را تسبيح مى كنند.
تو را به آن نام هايت مى خوانم كه جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل تو را به آن مى خوانند، از تو مى خواهم دعايم را اجابت كنى و گره از كارم بگشايى و گناهانم را بپوشانى!
تو در روز قيامت فرمان مى دهى تا اسرافيل در "صور" بدمد و همه مردگان به قدرت تو زنده مى شوند و همه براى حسابرسى حاضر مى شوند. به حقّ آن نامى كه با آن، استخوان هاى پوسيده را زنده مى كنى، از تو مى خواهم كه قلبم را زنده كنى، سينه ام را گشاده گردانى تا بر طاقتم افزوده شود، از تو مى خواهم امور زندگى مرا اصلاح كنى!
اى كسى كه جاودانگى را فقط براى خودت قرار دادى و مرگ و زندگى و فنا را براى آفريده هاى خود قرار دادى و همه سرانجام نابود مى شوند و فقط تو مى مانى!
اى كسى كه هر كارى بخواهى انجام بدهى، فقط دستور آن را مى دهى، دستور تو بر همه چيز جارى مى شود، انجام هر كارى براى تو آسان است و كافى است فقط اراده كنى.
وقتى ابراهيم(عليه السلام) را در آتش انداختند، او تو را به نامى از نام هايت صدا زد و تو او را از آتش نجات دادى، من اكنون تو را به همان نام مى خوانم.
وقتى موسى(عليه السلام) در كوه طور گرفتار سرما شد و راه را گم كرد، تو را به نامى از نام هايت صدا زد و او را نجات دادى، من تو را به همان نام مى خوانم.
وقتى ايّوب به بلاهاى فراوان گرفتار شد، تو را به نامى از نام هايت خواند و تو بلاها را از او دور كردى، من تو را به همان نام مى خوانم.
خدايا! توبه داوود(عليه السلام) را پذيرفتى چون او تو را به آن نام صدا زد.
خدايا! باد را در اختيار سليمان قرار دادى، جنّ ها را تسليم فرمان او كردى، زبان پرندگان را به او ياد دادى، زيرا سليمان(عليه السلام) تو را به آن نام خواند.
وقتى ايّوب به بلاهاى فراوان گرفتار شد، تو را به نامى از نام هايت خواند و تو بلاها را از او دور كردى، من تو را به همان نام مى خوانم.
يحيى(عليه السلام) فرزندى نداشت، به سن پيرى رسيده بود، او تو را به آن نام خواند و تو به او فرزندى چون زكريا دادى.
تو عيسى(عليه السلام) را بدون آن كه پدر داشته باشد از "روح القدس" با آن نام خودت خلق كردى.
خدايا! تو را به آن نام مى خوانم كه عرش و كرسى را با آن نام آفريدى، تو را به آن نام مى خوانم كه فرشتگانى را كه در بالاترين جايگاه عرش تو هستند، آفريدى، تو را به آن نام مى خوانم كه جنّ ها و انسان ها را با آن نام خلق كردى!
تو را با آن نام مى خوانم كه آفريده ها را با آن نام، خلق كردى، تو هر چه كه اراده كنى با آن اسم خلق مى كنى، با آن نام، بر هر كارى توانايى دارى!
خدايا! تو را به حق اين اسم هاى بزرگ مى خوانم كه حاجتم را برآورى، و خواسته هايم را اجابت فرمايى كه تو بزرگوارى!