وَالَّذِينَ صَبَرُوا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً وَيَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ أُولَئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ (22 ) جَنَّاتُ عَدْن يَدْخُلُونَهَا وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آَبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ وَالْمَلَائِكَةُ يَدْخُلُونَ عَلَيْهِمْ مِنْ كُلِّ بَاب (23 ) سَلَامٌ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ (24 )
مؤمنان كسانى هستند كه در برابر سختى ها و مشكلات صبر مى كنند تا رضايت تو را به دست آورند، نماز را به پا مى دارند و پنهان و آشكارا به ديگران كمك مى كنند، اگر شيطان آنان را وسوسه كرد و خطايى انجام دادند، با انجام كارهاى نيك و توبه سعى مى كنند خطاى خود را جبران كنند.
مؤمنانى كه اين چنين باشند، داراى عاقبتِ نيك خواهند بود، آنان در روز قيامت همراه با پدران و زنان و فرزندان شايسته خود وارد بهشت خواهند شد و براى هميشه در آنجا خواهند بود.
آنان در قصرهاى بهشتى منزل مى كنند و فرشتگان به ديدار آنان مى روند، فرشتگان از هر درى وارد قصرهاى آنان مى شوند و مى گويند: "سلام بر شما كه در راه دين خدا صبر پيشه كرديد، چه عاقبت و خانه بهشتى خوبى نصيب شما شده است !".

* * *