وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَكِنْ يُضِلُّ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ وَلَتُسْأَلُنَّ عَمَّا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (93 )
به عنوان يك شيعه مسلمان وظيفه دارم تا آنجا كه مى توانم در راه دين تو تلاش كنم، ولى نبايد اعتراض كنم كه چرا عدّه اى حقّ را انكار مى كنند، تو انسان ها را آزاد آفريده اى، آنان به اختيار خود، راهشان را انتخاب مى كنند.
براى تو هيچ مانعى وجود نداشت تا كارى كنى كه همه مجبور به پذيرفتن حق باشند، ولى ايمانى كه از روى اجبار باشد، ارزشى ندارد.
اگر تو مى خواستى (به اجبار) همه انسان ها را مؤمن مى آفريدى، امّا چنين نخواستى، براى همين هميشه بين انسان ها اختلاف خواهد بود.
تو مى دانى چه كسى در مقابل پذيرش حقّ لجاجت مى كند، پس او را به حال خود رها مى كنى، زيرا او حقّ را شناخته است امّا از روى لجاجت آن را نمى پذيرد. او در گمراهى خود غوطهور مى شود و ديگر به راه راست هدايت نمى شود.
امّا كسانى كه به سوى تو رو كنند و در جستجوى حقّ باشند، از توفيق تو بهره مند مى شوند و تو آنان را هدايت مى كنى، آنان ايمان مى آورند.
تو به همه در اين دنيا فرصت مى دهى تا خود راهشان را انتخاب كنند، آنان نتيجه انتخاب خود را در روز قيامت مى بينند، كسانى كه در مقابل حقيقت سر تسليم فرو مى آورند به بهشت مى روند وكسانى كه حقّ را انكار مى كنند به آتش جهنّم گرفتار خواهند شد.

* * *