مِنْ وَرَائِهِ جَهَنَّمُ وَيُسْقَى مِنْ مَاء صَدِيد (16 ) يَتَجَرَّعُهُ وَلَا يَكَادُ يُسِيغُهُ وَيَأْتِيهِ الْمَوْتُ مِنْ كُلِّ مَكَان وَمَا هُوَ بِمَيِّت وَمِنْ وَرَائِهِ عَذَابٌ غَلِيظٌ (17 )
كافران پيامبران و كسانى را كه به تو ايمان آورده بودند، اذيّت و آزار مى كردند، پيامبران از تو خواستند تا آن ها را يارى كنى كه بر كافران پيروز شوند تو دعاى آنان را مستجاب كردى و همه ستمكاران كينه توز هلاك شدند.
آرى، تو در اين دنيا، عذاب آسمانى را بر كافران نازل مى كنى و در روز قيامت هم آنان به آتش جهنّم گرفتار مى شوند. وقتى آنان در آتش مى سوزند، تشنه مى شوند و تقاضاى آب مى كنند.
فرشتگان به آنان آبى پليد و چركين مى دهند كه جوشان است. اين آب از روزى كه جهنّم خلق شده است، جوشان بوده است.[95]
آنان آب را جرعه جرعه مى نوشند و نمى توانند آن را فرو برند، مى خواهند از نوشيدن آن خوددارى كند، امّا مجبور به نوشيدن آن آب هستند، مرگ از هر طرف به آنان رو مى آورد، ولى نمى ميرند، در آنجا مردنى در كار نيست، پس از آن، عذاب بسيار سختى پيش روى آن هاست.

* * *