وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَا يَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ يَمُوتُ بَلَى وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (38 )لِيُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي يَخْتَلِفُونَ فِيهِ وَلِيَعْلَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّهُمْ كَانُوا كَاذِبِينَ (39 ) إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَيْء إِذَا أَرَدْنَاهُ أَنْ نَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (40 )
آيه 38 اين سوره را مى خوانم: "آنان به نام خدا سوگند ياد كردند كه وقتى كسى مُرد، خدا او را زنده نمى كند، سخن آنان باطل است، زنده شدن مردگان، وعده حتمى خداست، امّا بيشتر مردم نمى دانند".
اين ترجمه اين آيه بود، قدرى فكر مى كنم، چه كسانى به نام تو سوگند ياد مى كنند؟
در بعضى از ترجمه ها و تفسيرها مراجعه مى كنم و مى فهمم كسانى كه چنين سوگندى را ياد مى كنند، كافران هستند.[135]
امّا يك سؤال به ذهنم مى رسد: در اين آيه از كسانى سخن گفته اى كه به نام تو سوگند ياد كرده اند، چگونه مى شود كه كافران به نام تو سوگند ياد كنند؟ كافران كه به تو ايمان ندارند.
شايد منظور از كسانى كه سوگند ياد كرده اند، بُت پرستان باشند، امّا من شنيده ام كه آنان فقط به نام بُت هاى خود قسم مى خوردند.
بايد مطالعه كنم، اين آيه درباره كسانى سخن مى گويد كه به نام تو سوگند ياد مى كنند، آنان به تو ايمان دارند، امّا زنده شدن دوباره را انكار مى كنند. آنان چه كسانى هستند؟ تفسير اين آيه چيست؟

* * *

او نابينا بود، نامش "ابوبصير" و از ياران امام صادق(عليه السلام) بود، اين آيه را خوانده بود، مى خواست معناى آن را بداند. به خانه امام صادق(عليه السلام) رفت، سلام كرد و اين آيه را براى امام خواند و از آن حضرت خواست تا آيه را براى او تفسير كند، خوشا به حال او كه مى دانست از چه كسى بايد تفسير قرآن بپرسد. امام به او رو كرد و فرمود:
ــ اى ابوبصير ! بگو بدانم مردم درباره تفسير اين آيه چه مى گويند؟
ــ آنان مى گويند: بُت پرستان مكّه نزد پيامبر آمدند و به نام خدا سوگند ياد كردند كه خدا هرگز در روز قيامت مردگان را زنده نمى كند.
ــ وقتى بُت پرستان مى خواستند سوگند ياد كنند، فقط نام بُت هاى خود را ذكر مى كردند، آنان هيچ وقت به نام خدا قسم نمى خوردند.
ــ آقاى من ! برايم تفسير درست اين آيه را بگو.
ــ اى ابوبصير ! وقتى مهدى(عليه السلام) ظهور كند، خدا گروهى از مردگان را براى يارى او زنده مى كند، وقتى دشمنان ما اين خبر را مى شنوند سوگند شديد ياد مى كنند كه خدا مردگان را قبل از قيامت زنده نمى كند.[136]

* * *

وقتى مهدى(عليه السلام) ظهور كند، به يارانش دستور مى دهد تا از مكّه به سوى مدينه حركت كنند، لشكر به گروه هايى منظّم تقسيم مى شود در ميان لشكر، يك گروه هفت نفرى به چشم مى آيد، آنان "اصحاب كهف" هستند، همه آن ها به قدرت تو زنده شده اند و به يارى مهدى(عليه السلام) آمده اند.
"اصحاب كهف" همان مؤمنانى هستند كه از ترس طاغوت زمان خود به غارى پناه بردند و بيش از سيصد سال در آن غار خواب بودند.[137]
در لشكر مهدى(عليه السلام) افراد زيادى هستند كه بعد از مرگ زنده خواهند شد تا آن حضرت را يارى كنند. تو فرشته اى را كنار قبر آنان مى فرستى و آن فرشته به آنان چنين مى گويد: "روزگار ظهور فرا رسيده است، برخيزيد و به يارى مهدى(عليه السلام)بشتابيد" و آنان زنده مى شوند.
يكى ديگر از آن ها "مقداد" است. او يكى از بهترين ياران پيامبر و حضرت على(عليه السلام) بود كه زنده مى شود تا مهدى(عليه السلام) را يارى كند.[138]

* * *

در آن زمان گروهى از دشمنان اهل بيت(عليهم السلام) به دشمنى خود با اين خاندان ادامه مى دهند، آنان وقتى مى شنوند كه اصحاب كهف و مقداد و ديگر مؤمنان زنده شده اند، باور نمى كنند.
آنان مسلمان هستند، نماز مى خوانند، روزه مى گيرند، تو را به يگانگى قبول دارند، براى همين به نام تو، سوگند شديد ياد مى كنند و مى گويند: "به خدا قسم ! خدا هيچ كس را قبل از برپايى قيامت زنده نمى كند".
امّا تو گروهى از بندگان خوب خود را زنده مى كنى تا معلوم شود حقّ با كيست، در آن روز دشمنان مهدى(عليه السلام) تلاش مى كنند تا مردم را فريب دهند، وقتى اصحاب كهف در لشكر مهدى(عليه السلام)باشند، نشانه اى براى يافتن حقّ است، اين گونه خيلى ها كه شك داشتند، مى فهمند كه حقّ با كيست. در آن روز دروغ كسانى كه زنده شدن مردگان را انكار مى كردند، آشكار مى شود.
آرى، زنده شدن مردگان قبل از قيامت، چيز عجيبى نيست، قدرت تو بى پايان است، هرچه را كه تو بخواهى ايجاد مى شود، كافى است به آن بگويى: "باش !" پس ايجاد مى شود.[139]
تو اراده مى كنى كه اصحاب كهف و گروه ديگرى از مؤمنان را زنده كنى، تو فقط اراده مى كنى، بين اراده تو تا زنده شدن آنان، هيچ فاصله اى نيست ! آنان سر از خاك برمى دارند و به يارى مهدى(عليه السلام) مى آيند تا او حكومت عدل و داد را در جهان برقرار كند، تو وعده اين حكومت را به همه بندگان خوبت داده اى، سرانجام حكومت زمين به خوبان مى رسد و روزگار سياهى ها، دروغ ها، ظلم و ستم ها به پايان مى رسد.

* * *