لِلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالاَْخِرَةِ مَثَلُ السَّوْءِ وَلِلَّهِ الْمَثَلُ الاَْعْلَى وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (60 ) وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَكَ عَلَيْهَا مِنْ دَابَّة وَلَكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلَى أَجَل مُسَمًّى فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ (61 )
چگونه مى شود انسان با بى رحمى دختر خودش را زنده به گور كند؟
تو جواب اين سؤال را اين گونه مى دهى: "كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، صفت هاى ناپسندى دارند".
كسى كه به روز جزا و پاداش آن ايمان ندارد و فكر مى كند پس از مرگ، زنده نمى شود، دست به هر جنايتى مى زند و هيچ ترسى هم ندارد. انسان اگر قيامت را باور نداشته باشد، در سراشيبى زشتى ها و جنايت سقوط مى كند.
بُت پرستان مى گفتند كه بُت هاى ما دختران خدايند، يعنى در باور خودشان، ذلّت و خوارى را براى تو تصوّر مى كردند!
باورِ آنان اين بود كه هر كس دختر دارد، ذليل است و براى تو هم در ذهن خود دخترانى قرار داده بودند و تو را ذليل تصوّر مى كردند، امّا تو هرگز ذليل نيستى، همه صفات خوب از آن توست، تو عزيز و بى همتايى.
تو همواره پيروز هستى و كارهاى تو از روى حكمت است، تو به ستمكاران مهلت مى دهى، اگر تو مى خواستى صبر نكنى و بندگانت را به سزاى گناهانشان برسانى، هيچ جنبنده اى روى زمين باقى نمى ماند و عذاب آسمانى فرا مى رسيد و همه را نابود مى كرد، امّا قانون تو اين است: به گناهكاران فرصت مى دهى، وقتى مهلت آنان به پايان رسيد و مرگ آنان فرا رسيد، حتّى يك لحظه هم نمى توانند مرگ خود را عقب يا جلو بيندازند. تو زمان مرگ آنان را قبلاً مشخّص كرده اى، وقتى آن زمان فرا رسد، مرگ آنان را درمى يابد و آنان به نتيجه اعمال خود مى رسند.

* * *