فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآَنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ (98 )
قرآن، كتاب انسان ساز است، اگر كسى به آموزه هاى قرآن عمل كند، به كمال و رستگارى مى رسد، در اين دنيا آرامش را تجربه مى كند و در آخرت هم در بهشت منزل مى كند.
شيطان مى داند اگر انسان با قرآن مأنوس شود و با آموزه هاى آن آشنا شود، به سرمنزل مقصود رهنمون مى شود، براى همين تلاش مى كند تا انسان را از قرآن دور كند تا پيام آن را درك نكند، تو از من مى خواهى وقتى قرآن مى خوانم از شرّ شيطان به تو پناه بياورم.
اين شيطان است كه تعصّب ها، غرورها و جهالت هاى مرا برايم زيبا جلوه مى دهد و براى فريب دادن من برنامه ريزى مى كند، اگر من اسير نيرنگ هاى او باشم، نمى توانم قرآن را بفهمم و پيام آن را به خوبى درك كنم.
اعوذ بالله من الشيطان الرجيم.
هر وقت مى خواهم قرآن بخوانم، از شرّ وسوسه هاى شيطان به تو پناه مى آورم، همان شيطانى كه از درگاه تو رانده شده است.
او سال هاى سال تو را عبادت مى كرد، امّا وقتى از او خواستى بر آدم(عليه السلام)سجده كند، گرفتار غرور و تكبّر شد و بر آدم(عليه السلام)سجده نكرد، براى همين براى هميشه از درگاه تو رانده شد و جايگاهش آتش جهنّم خواهد بود.
من بايد به هوش باشم، مبادا شيطان غرور و تكبّر را در چشم من زيبا جلوه بدهد و مرا وسوسه كند كه نافرمانى تو كنم.

* * *

بايد هنگام خواندن قرآن از شرّ شيطان به تو پناه ببرم، زيرا شيطان تلاش مى كند من پيام قرآن را درك نكنم. تو قرآن را فرستادى تا من آن را بفهمم و با پيام هاى آن آشنا شوم.
اگر من با زبان عربى آشنا نباشم، بايد ترجمه و تفسير قرآن را مطالعه كنم. به راستى كسى كه فقط قرآن را مى خواند و به معناى آن توجّه ندارد، از قرآن چه بهره اى مى برد؟

* * *