وَأَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ وَمَا أَنْتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ (22 ) وَإِنَّا لَنَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَنَحْنُ الْوَارِثُونَ (23 )
بادها را براى بارور كردن درختان فرستادى، اگر باد نبود، گردافشانى گياهان هم انجام نمى گرفت و اين همه ميوه هاى متنوّع حاصل نمى شد.[116]
از آسمان باران فرستادى تا زمين هاى تشنه را سيراب كند و سپس در زمين ذخيره شود. تو بودى كه آب باران و برف را در كوه و دشت ذخيره كردى تا به صورت چشمه جارى شود و انسان از آن بهره ببرد.
مرگ و زندگى همه در دست توست و همه چيز به سوى تو باز مى گردد، قبل از آن كه قيامت برپا شود، همه چيز نابود مى شود و فقط تو باقى مى مانى.

* * *