وَقِيلَ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قَالُوا خَيْرًا لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةٌ وَلَدَارُ الاَْخِرَةِ خَيْرٌ وَلَنِعْمَ دَارُ الْمُتَّقِينَ (30 ) جَنَّاتُ عَدْن يَدْخُلُونَهَا تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الاَْنْهَارُ لَهُمْ فِيهَا مَا يَشَاءُونَ كَذَلِكَ يَجْزِي اللَّهُ الْمُتَّقِينَ (31 )
كافران قرآن را افسانه دانستند، امّا وقتى از پرهيزكاران سؤال مى شود كه نظر شما درباره قرآن چيست؟ در جواب مى گويند: "قرآن، خير و بركتى است كه خدا براى ما نازل كرده است"، آرى، قرآن خير و شفاى دل ها است.
سرگذشت كافران، چيزى جز جهنّم نيست، امّا نيكوكاران در اين دنيا به خير و نيكويى مى رسند، آنان در سايه ايمان، آرامش را تجربه مى كنند و قطعاً سراى آخرت براى آنان بهتر و نيكوتر از دنياست.
چه نيكوست سراى پرهيزكاران !
سراى آنان، بهشت جاويدان است، بهشتى كه نهرها در ميان باغ هاى آن جارى است، در آنجا هر چه بخواهند برايشان فراهم است و تو اين گونه پرهيزكاران را پاداش مى دهى.

* * *