ثُمَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يُخْزِيهِمْ وَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنْتُمْ تُشَاقُّونَ فِيهِمْ قَالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ إِنَّ الْخِزْيَ الْيَوْمَ وَالسُّوءَ عَلَى الْكَافِرِينَ (27 )
روز قيامت كه فرا رسد، كافران را در چشم همگان ذليل و شرمسار مى كنى و به آنان مى گويى: "بت هايى كه شما آن ها را شريك من قرار داده بوديد، كجا هستند، بُت هايى كه به خاطر آن ها با پيامبران من دشمنى كرديد، چرا از آنان يارى نمى خواهيد؟".
كافران چه جواب بدهند؟ بُت هاى آنان نابود شده اند، اميد آنان نااميد شده است، در اين هنگام پيامبران تو كه اهل علم واقعى هستند مى گويند: "امروز روز ذلّت، شرمسارى و عذاب كافران است".
آرى، كافران هميشه روز قيامت را دروغ مى شمردند و مى گفتند ما هرگز ديگر زنده نمى شويم، امّا تو آن ها را زنده كردى تا نتيجه كارهاى خود را ببينند.

* * *