ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا عَبْدًا مَمْلُوكًا لَا يَقْدِرُ عَلَى شَيْء وَمَنْ رَزَقْنَاهُ مِنَّا رِزْقًا حَسَنًا فَهُوَ يُنْفِقُ مِنْهُ سِرًّا وَجَهْرًا هَلْ يَسْتَوُونَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (75 )
اكنون براى روشن شدن حقيقت، مثال مى زنى و از بُت پرستان مى خواهى بين اين دو نفر مقايسه كنند:
* نفر اوّل: برده اى كه بايد از ارباب و مولاى خود اطاعت كند، او از خود هيچ اختيارى ندارد و فقير است و مال و ثروتى ندارد.
* نفر دوم: ثروتمندى كه ثروت زيادى دارد و پنهان و آشكار به ديگران كمك مى كند.
آيا اين دو با هم برابرند؟ فاصله اين دو نفر آن قدر زياد است كه قابل مقايسه با هم نيستند.
اكنون به بُت پرستان مى گويى: "شما اين دو نفر را با هم برابر نمى دانيد، پس چرا بُت هاى بى جان را كه هيچ قدرتى ندارند را شريك من قرار مى دهيد؟ اختيار همه جهان در دست من است و بر همه چيز توانا هستم و به بندگان خويش نعمت هاى فراوان مى دهم، چرا عبادت مرا رها كرده ايد و اين بت هاى بى جان را مى پرستيد؟ حمد و ستايش مخصوص من است ولى بيشترِ شما نمى دانيد".

* * *