وَهُوَ الَّذِي مَدَّ الاَْرْضَ وَجَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنْهَارًا وَمِنْ كُلِّ الَّثمَرَاتِ جَعَلَ فِيهَا زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ إِنَّ فِي ذَلِكَ لاََيَات لِقَوْم يَتَفَكَّرُونَ (3 ) وَفِي الاَْرْضِ قِطَعٌ مُتَجَاوِرَاتٌ وَجَنَّاتٌ مِنْ أَعْنَاب وَزَرْعٌ وَنَخِيلٌ صِنْوَانٌ وَغَيْرُ صِنْوَان يُسْقَى بِمَاء وَاحِد وَنُفَضِّلُ بَعْضَهَا عَلَى بَعْض فِي الاُْكُلِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لاََيَات لِقَوْم يَعْقِلُونَ (4 )
تو زمين را گسترش دادى تا براى زندگى انسان مناسب باشد، در زمين كوه ها و نهرها قرار دادى، ميوه هاى گوناگون (ترش و شيرين، زمستانى و تابستانى)، پديد آوردى، روز را با تاريكى شب پوشاندى، اگر هميشه روز بود و شبى وجود نداشت، زمين براى زندگى مناسب نبود و گرماى خورشيد همه گياهان را از بين مى برد.
كسانى كه اهل فكر و انديشه اند مى دانند كه اين نظم جهان، نشانه اى از قدرت توست، آنان اين نشانه ها را مى بينند و به يگانگىِ تو اقرار دارند، در زمين قطعه هايى كنار هم قرار دادى، يكى خاكش نرم است و ديگرى خاكش محكم. در اين زمين ها، باغ هاى انگور و كشتزارها و نخلستان هاى گوناگون قرار دادى.
همه آن ها از يك آب سيراب مى شوند ولى محصولات مختلفى دارند، ميوه يكى ترش است و ديگرى شيرين، يكى رنگش زرد است و ديگرى قرمز !
از نظر مواد غذايى، بعضى از محصولات كشاورزى را بر بعضى ديگر برترى دادى، در همه اين ها نشانه هايى از قدرت توست براى جماعتى كه عاقلانه فكر مى كنند.

* * *