تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى أُمَم مِنْ قَبْلِكَ فَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَهُوَ وَلِيُّهُمُ الْيَوْمَ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (63 ) وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ إِلَّا لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُوا فِيهِ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْم يُؤْمِنُونَ (64 )
تو مى دانستى كه چقدر محمّد(صلى الله عليه وآله) از گمراهى اين مردم ناراحت است، چرا اين مردم بُت هايى را كه از سنگ تراشيده اند، دختر تو فرض كرده اند و در مقابل آن سنگ هاى بى جان سجده مى كنند؟ چرا دختران بى گناه خود را زنده به گور مى كنند؟
اكنون به نام خودت سوگند ياد مى كنى كه براى امّت هاى قبل هم، پيامبرانى فرستادى تا آنان را به راه راست هدايت كنند، امّا شيطان آنان را فريب داد و كارهايشان را در نظرشان زيبا جلوه داد.
امروز هم اين بُت پرستان مكّه فريب شيطان را خورده اند، شيطان دوست و همنشين آنان است و گناهان را در نظرشان زيبا جلوه مى دهد، در روز قيامت آتش جهنّم در انتظار آنان است.
شيطان زنده به گور كردن دختر را نشانه غيرت معرّفى مى كند و به آنان مى گويد: "مرد غيرتمند كسى است كه دلش به رحم نيايد و دخترش را زنده به گور كند تا مبادا فردا به دست دشمن اسير شود و مايه ننگ او بشود، زندگى بهتر يعنى زندگى بدون دختر !".
تو محمّد(صلى الله عليه وآله) را براى اين مردم فرستادى و از او خواستى تا قرآن را براى آنان بخواند و آنان را از خواب غفلت بيدار كند.
شيطان آنان را فريب داده است و آنان را به راه هاى باطل كشانده است، اكنون آنان با هم اختلاف دارند، هر كسى مى گويد حقّ با من است، قرآن راه سعادت را به آنان نشان مى دهد و راه هاى باطل را آشكار مى كند، قرآن براى اهل ايمان، مايه هدايت و رحمت است.