إِذْ قَالُوا لَيُوسُفُ وَأَخُوهُ أَحَبُّ إِلَى أَبِينَا مِنَّا وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّ أَبَانَا لَفِي ضَلَال مُبِين (8 ) اقْتُلُوا يُوسُفَ أَوِ اطْرَحُوهُ أَرْضًا يَخْلُ لَكُمْ وَجْهُ أَبِيكُمْ وَتَكُونُوا مِنْ بَعْدِهِ قَوْمًا صَالِحِينَ (9 )
يعقوب دوازده پسر داشت، ده پسر او از يك مادر بودند، امّا "يوسف" و "بنيامين" از مادر ديگرى بودند، يعقوب به يوسف و بنيامين علاقه بيشترى داشت چون آن دو، كوچك ترين فرزندان او بودند، يوسف نه سال داشت و بنيامين از او كوچكتر بود، البته در يوسف آثار نبوغ و كرامت انسانى به چشم مى آمد و براى همين يعقوب به او علاقه بيشترى نشان مى داد.
از طرف ديگر، برادران يوسف از اين خواب اطلاع پيدا كردند، گويا يكى از آنان، وقتى يوسف با پدر سخن مى گفت، سخن او را شنيده بود و به بقيّه خبر داده بود.
آنان فهميدند كه عظمت و بزرگى در انتظار يوسف است، براى همين آتش حسد درون آنان شعلهور شد. اين حسد زياد و زيادتر شد تا سرانجام آن ها تصميم خطرناكى گرفتند.
آن ده برادر كه از يك مادر بودند، دور هم جمع شدند تا درباره يوسف و بنيامين تصميم بگيرند، يكى از آنان چنين گفت: "همه مى دانيد كه پدر، يوسف و بنيامين را بيشتر از ما دوست دارد، در صورتى كه ما براى او سودمند هستيم و به كار او مى آييم، از آن دو كودك چه كارى بر مى آيد؟ فكر پدر درباره فرزندانش خطاست".
همه سخن او را تأييد كردند، آنان محبّت پدر به يوسف را خطا مى دانستند، امّا آن ها چه بايد مى كردند؟
در اين ميان يكى از آنان گفت: "بايد يوسف را بكشيم يا او را به بيابانى دور ببريم تا از گرسنگى و تشنگى هلاك شود يا درندگان او را بخورند. اگر اين كار را بكنيم، توجّه پدر فقط به ما خواهد بود، درست است كه اين كار گناه است، امّا ما مى توانيم بعد از آن توبه كنيم و كارهاى نيكو انجام دهيم، خدا بخشنده و مهربان است و گناه ما را مى بخشد".
همه اين نقشه ها براى يوسف بود، زيرا بنيامين هنوز كودكى خردسال بود و فعلاً به او خيلى حسد نمىورزيدند.

* * *