مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَر أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (97 )
هر كس از زن و مرد، كار نيك انجام دهد به اين شرط كه مؤمن باشد، تو به او در دنيا و آخرت پاداش مى دهى، در دنيا به او زندگى خوش عطا مى كنى و در آخرت هم پاداشى كه به او مى دهى، بيشتر و بهتر از عملى است كه در دنيا انجام داده است، پاداشى كه خارج از حد و اندازه خواهد بود، فقط خودت مى توانى نعمت هايى راكه در بهشت به آنان مى دهى، بشمارى !

* * *

كسانى كه در اين دنيا، كار نيك و شايسته انجام مى دهند دو گروه مى باشند:
* گروه اوّل: كافران
كافران به تو و روز قيامت ايمان ندارند و هدف آن ها فقط دنياست و جز دنيا و زرق و برق آن را نمى خواهند، ممكن است كه آنان كارهاى خوب و پسنديده اى انجام دهند، مثلاً به فقيران كمك كنند و از نيازمندان دستگيرى كنند.
تو در اين دنيا، نتيجه اعمال خوب آن ها را (بدون هيچ كم و كاستى) مى دهى، امّا در قيامت براى آنان بهره اى جز آتش جهنّم نيست، در آن روز، كارهاى آنان، نابود مى شود و هيچ اجر و پاداشى به آنان نمى رسد.[167]
* گروه دوم: مؤمنان
اگر مؤمنى در اين دنيا كار نيكى انجام دهد تو در اين دنيا زندگى خوش به او مى دهى و در روز قيامت هم او را در بهشت جاى مى دهى، او در آنجا از نعمت هاى بى شمار تو بهره مى برد و براى هميشه در آنجا خواهد بود.
امّا سؤال اين است: تو وعده دادى كه به مؤمن در اين دنيا "زندگى خوش" بدهى؟
دوست دارم بدانم زندگى خوش چيست؟
آيا زندگى خوش اين است كه مؤمن به بلا و سختى ها گرفتار نشود و زندگى راحتى داشته باشد؟ مؤمنان زيادى را مى شناسم كه در فقر، بلا و سختى زندگى مى كنند، آنان به تو ايمان دارند و عمل شايسته هم انجام مى دهند، پس معلوم مى شود "زندگى شايسته" چيز ديگرى است.
بايد مطالعه و تحقيق كنم...

* * *

روزى امام صادق(عليه السلام) اين آيه را خواند و سپس چنين فرمود: "خدا به مؤمنان قناعت عطا مى كند".[168]
زندگى خوش همان زندگى با قناعت است، اين سخن تو بسيار عجيب است، مؤمن كارهاى نيك زيادى انجام مى دهد، تو در اين دنيا به او فقط يك پاداش مى دهى و آن هم قناعت است ! اگر چيزى در اين دنيا بهتر از قناعت بود، تو آن را به مؤمن مى دادى !
قناعت، بزرگترين ثروت است. خيلى ها ثروت بسيار زيادى دارند، امّا باز هم حرصِ ثروت بيشتر را مى زنند. آن همه ثروت به آنان آرامش نداده است، زيرا مالِ دنيا مانند آب دريا، شور است، انسان هرچه بيشتر از آن بنوشد، تشنه تر مى شود. اگر كسى قناعت داشته باشد، به كم سير مى شود و انسان حريص هرگز از مال دنيا سير نمى شود.
اين جمله چقدر زيباست: اگر در دنيا چيزى بهتر از قناعت بود، تو آن را به مؤمن مى دادى !
انسان ها حريص هستند و هرگز روى آرامش را نمى بينند، تو مى خواهى مؤمنان زندگى خوشى را داشته باشند، تو قناعت را به آنان مى دهى، اين كار توست، همه كس نمى تواند قناعت داشته باشد، قناعت هديه ويژه تو به مؤمنان است.
انسان امروزى به دنبال آرامش است، آرامش، گمشده اوست، امّا اين انسان نمى داند با ثروت بيشتر به آرامش نمى رسد، آسايش و آرامش، ميوه قناعت است و بس ! زندگى خوش فقط براى مؤمنانى است كه تو به آنان قناعت داده اى.