وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَإِنَّ السَّاعَةَ لاََتِيَةٌ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ (85 ) إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ (86 )
تو زمين و آسمان را بيهوده نيافريدى، تو از خلقت جهان، هدف مشخّصى داشتى و براى همين روز قيامت، حقّ است، زيرا اگر قيامت نباشد به بندگان خوب تو ظلم مى شود، كسانى كه در اين دنيا ايمان آوردند و اعمال نيك انجام دادند، در آن روز به پاداش عمل خود مى رسند، همچنين كافران در آن روز سزاى كارهاى خود را مى بينند.
من نبايد سؤال كنم چرا در اين دنيا، كافران را عذاب نمى كنى، تو در اين دنيا به آنان مهلت مى دهى، امّا روز قيامت آنان به عذاب سخت تو گرفتار مى شوند.
اكنون از محمّد(صلى الله عليه وآله) مى خواهى تا به كارِ رسالت بپردازد و با بزرگوارى از دشمنان چشم پوشى كند، زيرا تو آفريدگارى دانا هستى و از همه رفتار دشمنان او باخبر هستى و در روز قيامت آنان را به سزاى اعمالشان مى رسانى.

* * *

اين آيات در مكّه نازل شده است، هنوز محمّد(صلى الله عليه وآله) ياران زيادى ندارد، درگيرى با دشمنان چيزى جز ضرر براى مسلمانان ندارد، مسلمانان بايد صبر كنند تا وعده تو فرا برسد، وقتى آنان همراه پيامبر به مدينه هجرت كنند و در آنجا حكومت تشكيل دهند، آن وقت تو به آنان اجازه خواهى داد تا با كافران جنگ كنند و بُت پرستى را در سرزمين مكّه ريشه كن كنند.

* * *