أَفَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لاََيَات لاُِولِي النُّهَى (128 )
محمّد(صلى الله عليه وآله) مردم مكّه را به يكتاپرستى فرا مى خواند، امّا آنان او را جادوگر خطاب مى كردند و ديوانه اش مى خواندند، آنان به قرآن ايمان نمى آوردند و محمّد(صلى الله عليه وآله)را مسخره مى كردند.
چرا آنان از مردمى كه قبلاً به عذاب گرفتار شده بودند، عبرت نمى گرفتند؟ در زندگى آن مردم براى خردمندان، نشانه هايى براى پند گرفتن است.

* * *

در زمانى كه تو قرآن را نازل كردى، مردمى از حجاز به سوى شام مى رفتند، از كنار شهر "سُدوم" مى گذشتند. شهر "سُدوم" همان شهر قوم لوط بود كه خرابه هاى آن در زمان محمّد(صلى الله عليه وآله) باقى بود.
بيشتر مردم مكّه به تجارت مشغول بودند و به شام سفر مى كردند، آن ها اين خرابه ها را بارها ديده بودند، تو اكنون به آنان هشدار مى دهى كه از سرگذشت آن مردم عبرت بگيرند و عذاب تو را دروغ نشمارند.

* * *