إِنَّ الَّذِينَ آَمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا (96 )
در دوردست ها صداى كاروان به گوش مى رسد، بيش از صد و بيست هزار نفر در دل اين بيابان به اين سو مى آيند.[112]
روز هفدهم ماه ذى الحجّه سال دهم هجرى است، همه اين مردم از سفر حجّ مى آيند، آنان همراه پيامبر اعمال حجّ را انجام داده اند و اكنون مى خواهند به سوى خانه هاى خود باز گردند.
شتر پيامبر در اين بيابان به پيش مى رود، عدّه اى سواره اند و گروهى هم پياده همراه او مى آيند، آسمان ابرى است، خورشيد در پشت پرده ابرها پنهان شده است. وقتى آنان به اينجا مى رسند، منزل مى كنند. اينجا سرزمين "قُديد" است.[113]
به پيامبر خبر داده اى كه منتظر فرمان تو باشد، تو مى خواهى اين مردم با على(عليه السلام) به عنوان "جانشين پيامبر" بيعت كنند، امسال آخرين سالى است كه پيامبر در ميان مردم است.
پيامبر مى داند كه گروه زيادى از منافقان كينه على(عليه السلام) را در دل دارند و به دنبال اين هستند تا در اوّلين فرصت ممكن، فتنه و آشوب برپا كنند.
پيامبر نگران فتنه منافقان است، به راستى مراسم بيعت با على(عليه السلام) چه زمانى برگزار مى شود؟

* * *

اذان ظهر فرا مى رسد، بلال اذان مى گويد، صف هاى نماز مرتّب مى شود، همه نماز ظهر خود را همراه پيامبر مى خوانند. بعد از نماز پيامبر با صداى بلند چنين دعا مى كند: "خدايا محبّت على(عليه السلام) را در قلب اهل ايمان قرار بده !".
آنگاه پيامبر على(عليه السلام) را به حضور مى طلبد، پيامبر مى گويد:
ــ اى على ! من از خدا خواسته ام تا تو را جانشين من قرار دهد و خدا هم مرا به اين آرزويم رساند، اكنون دست خود را به سوى آسمان بگير و دعا كن تا من آمين بگويم.
ــ اى پيامبر ! من در دعاى خود چه بايد بگويم؟
ــ اى على ! بگو: "خدايا ! محبّت مرا در قلب اهل ايمان قرار بده".
على(عليه السلام) دعا مى كند، پيامبر به دعاى او آمين مى گويد. لحظاتى مى گذرد...
تو جبرئيل را به زمين مى فرستى تا اين آيه را براى پيامبر بخواند: "كسانى كه ايمان آوردند و اعمال نيك انجام دادند، من محبّت آن ها را در دل ها قرار مى دهم".
اكنون همه مى دانند كه تو در اين آيه از على(عليه السلام) سخن مى گويى، هر كس على(عليه السلام) را دوست دارد، بايد بداند كه تو اين محبّت را در قلب او قرار داده اى.
بارخدايا ! ممنون تو هستم كه مرا اين گونه شيفته على(عليه السلام)كردى، من مى دانم عشق به على(عليه السلام)، عشق به همه زيبايى ها مى باشد.

* * *