وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلَاق نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِيَّاكُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْئًا كَبِيرًا (31 )
در روزگار جاهليّت مردم از ترسِ فقر، فرزندان خود را مى كشتند، اين انحراف بزرگى بود كه آن مردم به آن مبتلا شده بودند.
در آن روزگار دو انحراف بزرگ ميان عرب ها رواج داشت:
1 - زنده به گور كردن دختران: گروهى از آنان دختر داشتن را ننگ مى دانستند، از ترس اين كه مبادا دخترانشان در آينده به دست دشمنان بيفتند، آن ها را زنده به گور مى كردند، افرادى كه ثروت و پول زيادى هم داشتند به اين كار دست مى زدند. تو از پيامبر خود خواستى با اين سنّت غلط مبارزه كند و دختر را بركت و رحمت تو معرّفى كند.
2 - كشتن كودكان: عرب ها در سرزمين خشك و بى آب و علف زندگى مى كردند و به خشكسالى زيادى مبتلا مى شدند. وقتى آنان نشانه هاى قحطى را مى ديدند، اوّل كارى كه مى كردند، كودكان بى گناه خود را مى كشتند، آنان اين كار را براى حفظ آبرو و عزّت و احترام خود انجام مى دادند تا مبادا براى غذاى آنان مجبور به گدايى شوند !
اين رسم غلط بيشتر در ميان كسانى كه دستشان از مال دنيا خالى بود، رواج داشت. در اين آيه تو با آنان چنين مى گويى: "چرا فرزندان خود را از ترس فقر مى كشيد؟ مگر قرار است شما به آن ها روزى دهيد؟ مگر روزىِ شما به دست من نيست؟ روزىِ آن ها و روزىِ شما بر عهده من است، كشتن فرزندان گناه بزرگى است".
طبق آمار در سال 2008 ميلادى، بيش از 44 ميليون سقط جنين در دنيا انجام شده است. (در يك سال 44 ميليون سقط جنين، عددِ كمى نيست) در سال 1390 اعلام شد كه در يك سال، بيش از هشتاد هزار سقط جنين در ايران انجام گرفته است.[44]
پيشگيرى از بچّه دار شدن اشكالى ندارد، امّا اگر جنين شكل گرفت و روح در آن دميده شد، سقط كردن آن، قتل است و گناهى بزرگ است.

* * *