وَيُنْذِرَ الَّذِينَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا (4 ) مَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْم وَلَا لاَِبَائِهِمْ كَبُرَتْ كَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ إِنْ يَقُولُونَ إِلَّا كَذِبًا (5 )
مردم مكّه بُت ها را دختران تو مى دانستند، آنان بُت ها را مى پرستيدند و در مقابل آن ها سجده مى كردند، بعضى از آن ها حتّى فرزندان بى گناه خود را در مقابل اين بُت ها قربانى مى كردند !
تو محمّد(صلى الله عليه وآله) را فرستادى تا آنان را از اين گمراهى نجات دهد، آنان از روى جهل و نادانى چنين اعتقادى داشتند، اين خرافه يادگارى از پدران و نياكان آن ها بود و آن ها بدون هيچ دليلى اين خرافه را باور كرده بودند.
تو هرگز فرزندى ندارى، همه كسانى كه براى تو فرزندى قرار مى دهند، دروغ مى گويند، آن ها سخن و كفر بزرگى بر زبان مى آورند. مقام تو بالاتر از اين است كه فرزند داشته باشى. هرچه در آسمان ها و زمين است، از آنِ توست و همه آفرينش در برابر فرمانت تسليم است.
اين انسان است كه نياز به فرزند دارد، زيرا عمرش محدود است و براى ادامه نسل خود، محتاج تولّد فرزند است، از طرف ديگر، قدرت انسان محدود است، او در هنگام پيرى و ناتوانى، نيازمند كسى است كه كمكش كند، انسان محتاج عاطفه و محبّت است، براى همين دوست دارد فرزندى در كنارش باشد تا با او انس گيرد، امّا تو بى نياز از همه اين ها هستى.

* * *