قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا (96 ) وَمَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَمَنْ يُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِهِ وَنَحْشُرُهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَى وُجُوهِهِمْ عُمْيًا وَبُكْمًا وَصُمًّا مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ كُلَّمَا خَبَتْ زِدْنَاهُمْ سَعِيرًا (97 )
تو قرآن را معجزه جاويد محمّد(صلى الله عليه وآله) قرار دادى، محمّد(صلى الله عليه وآله)قرآن را براى كافران مى خواند، امّا آنان به او مى گفتند: "اى محمّد ! تو پيامبر و فرستاده خدا نيستى، تو دروغ مى گويى و جادوگرى مى كنى".
اكنون از محمّد(صلى الله عليه وآله) مى خواهى تا به آنان چنين بگويد: "خدا براى گواهى بين من و شما كافى است، او بر حال بندگانش آگاه است، او دانا و بيناست".
هر كس كه به دنبال هدايت باشد، تو زمينه هدايت را براى او فراهم مى كنى و هر كس هم به دنبال گمراهى باشد، تو به او مهلت مى دهى و او را به حال خود رها مى كنى و مانع كارش نمى شوى.
آرى، تو راه خوب و بد را به انسان نشان مى دهى و اين انسان است كه بايد به اختيار خود، راه خود را برگزيند. اگر كسى از زمينه هدايتى كه تو برايش فراهم كرده اى، بهره ببرد، او هدايت شده واقعى است.
كسى هم كه راه گمراهى را انتخاب مى كند، تو او را به حال خود رها مى كنى و اين گونه است كه او به گمراهى خود سرگرم مى شود و از زيانكاران مى شود و در روز قيامت هيچ يار و ياورى نخواهد داشت تا او را از آتش جهنّم نجات دهد.
آنان در روز قيامت كور و گنگ و كر خواهند بود، نه جايى را مى بينند، نه صدايى را مى شنوند، تا زمانى كه تو اجازه نداده اى نمى توانند سخنى بگويند.
فرشتگان آنان را به صورت روى زمين مى كشند و به سوى جهنّم مى برند، پاهاى آنان از كار افتاده است، نمى توانند فرار كنند، جايگاه آنان جهنّم است، همان جهنّمى كه هرگاه آتش آن فروكش كند، فرشتگان به فرمان تو بر شعله هاى آن مى افزايند.

* * *

تو براى مؤمنان، بهشت را آماده كرده اى، كسانى كه در مسير هدايت تو گام بردارند، در بهشت جاى خواهند گرفت، امّا كسانى كه راه گمراهى را در پيش گيرند، در جهنّم گرفتار عذاب خواهند شد.
گروه زيادى از انسان ها و جنّ ها به جهنّم خواهند رفت، جهنّم نتيجه اعمال خود آنان است، تو همه انسان ها را پاك آفريده اى و زمينه هاى سعادت و رستگارى را در اختيار آنان قرار دادى، امّا برخى از آنان از چشم و گوش و عقل خود استفاده نمى كنند و راه سقوط و جهنّم را در پيش مى گيرند.
آنان دل هايى دارند كه با آن حقّ را درنمى يابند، چشم هايى دارند كه با آن راه راست را نمى بينند، گوش هايى دارند كه با آن سخن حقّ را نمى شنوند، آنان خود را به كرى و كورى زده اند، راه دشمنى با حقّ را پيش گرفته اند، پس مانند چهارپايان هستند، بلكه از آنان گمراه ترند. كسى كه از استعدادهايى كه تو به او داده اى استفاده نكند و فقط به فكر خوراك و خواب و شهوت خود باشد، از حيوان، پست تر است. آنان از عذابى كه در انتظارشان است، غافل هستند.

* * *