وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَبِيًّا (54 ) وَكَانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ وَكَانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا (55 )
اكنون از اسماعيل(عليه السلام) ياد مى كنى، همان كه درست پيمان بود. مردم به او "صادق الوعد" مى گفتند. تو او را براى هدايت مردم فرستادى و به او مقام نبوّت عطا كردى. او خانواده خود را به نماز و زكات فرمان مى داد و همواره تو از او راضى و خشنود بودى.

* * *

نام دو تن از بندگان برگزيده تو "اسماعيل" است: اسماعيل پسر ابراهيم(عليه السلام) و اسماعيل پسر حِزقيل.
امام صادق(عليه السلام) به يكى از ياران خود چنين فرمود: "منظور از اسماعيل در اين آيه، اسماعيل بن حِزقيل است". همان كسى است كه به نام "صادق الوعد" معروف شد.
"صادق الوعد" يعنى "درست پيمان".
او با يكى از دوستان خود وعده داشت، او به سر قرار خود رفت ولى دوست او نيامد، او مدّت زيادى در آنجا منتظر ماند. به همين علّت او را به اين نام خواندند.

* * *

تو اسماعيل بن حِزقيل را براى هدايت مردم فرستادى، او آنان را به يكتاپرستى فرا خواند و از بُت پرستى نهى كرد، امّا مردم او را اسير كردند و شكنجه زيادى كردند و با بى رحمى، پوست سر و صورت او را كَندند.
تو فرشته عذاب را نزد او فرستادى، فرشته به او گفت: "اى اسماعيل ! خدا مرا نزد تو فرستاده است، از من بخواه تا اين مردم را به عذاب سختى گرفتار سازم". اسماعيل به او گفت: "نيازى به عذاب نيست".
آن گاه تو با او سخن گفتى: "اى اسماعيل ! خواسته و آرزوى تو چيست؟".
اسماعيل در جواب چنين گفت: "خدايا ! من شنيده ام كه در آينده، گروهى از مردم حسين(عليه السلام) را مظلومانه شهيد مى كنند. تو در روزگار رجعت، امام حسين(عليه السلام) را به دنيا باز مى گردانى تا از دشمنان خود انتقام بگيرد، مرا هم همراه او بازگردان".
تو هم دعاى او را مستجاب مى كنى، پس از آن كه مهدى(عليه السلام)ظهور كند و روى زمين حكومت كند، روزگار رجعت فرا مى رسد، در آن روز گروهى از بندگان خوب تو به دنيا باز مى گردند، همچنين گروهى از دشمنان آنان زنده مى شوند تا سزاى ستم ها و ظلم هاى خود را ببينند. همه اين ها به قدرت بى پايان تو امكان پذير است.
در روزگار رجعت، اسماعيل بن حِزقيل زنده خواهد شد تا از دشمنان خود انتقام بگيرد.[103]

* * *