تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ كَانَ تَقِيًّا (63 )
اهل بهشت وقتى مهمان نعمت هاى زيباى تو مى شوند، شكر تو را به جا مى آورند، تو به آنان چنين مى گويى: "اين همان بهشتى است كه من به بندگان پرهيزكار خود عطا مى كنم".
آرى، تو براى هر انسانى جايگاهى در بهشت و جايگاهى در جهنّم آماده كرده اى، وقتى كسى كه كفر بورزد به جهنّم مى رود، جايگاه بهشتى او چه مى شود؟
تو آن جايگاه را به مؤمنان مى دهى، در واقع، اهل ايمان، وارث جايگاه بهشتى كسانى مى شوند كه به بهشت نيامده اند. اين معناى سخن توست: "اين همان بهشتى است كه من به بندگان پرهيزكار خود عطا مى كنم".

* * *