وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآَيَاتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْهَا وَنَسِيَ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ إِنَّا جَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَفِي آَذَانِهِمْ وَقْرًا وَإِنْ تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدَى فَلَنْ يَهْتَدُوا إِذًا أَبَدًا (57 )
چه كسى از همه ستمكارتر است؟ چه كسى بيش از همه به خود ظلم كرده است؟
او كسى است كه وقتى آيات قرآن براى او خوانده مى شود، از آن رو برمى گرداند، او از قرآن پند نمى گيرد و گناهان خود را فراموش مى كند. تو بر دل و گوش آنان پرده اى افكندى كه قرآن را نفهمند، وقتى تو آنان را به راه راست فرا مى خوانى، گوش نمى دهند و هرگز هدايت نمى شوند.
آرى، آنان حقّ را شناخته اند و آن را انكار مى كنند، تو چنين افرادى را به حال خود رها مى كنى، آنان آن چنان گرفتار لجاجت مى شوند كه گويى ديگر سخن حقّ را نمى شنوند و هدايت نمى شوند، اين نتيجه اعمال خود آنان است.

* * *