ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَأَمْدَدْنَاكُمْ بِأَمْوَال وَبَنِينَ وَجَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا (6 ) إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لاَِنْفُسِكُمْ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الاَْخِرَةِ لِيَسُوءُوا وُجُوهَكُمْ وَلِيَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّة وَلِيُتَبِّرُوا مَا عَلَوْا تَتْبِيرًا (7 ) عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يَرْحَمَكُمْ وَإِنْ عُدْتُمْ عُدْنَا وَجَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ حَصِيرًا (8 )
آرى، يهوديان با ذلّت و خوارى در بابل زندگى مى كردند، صد و پنجاه سال گذشت. يهوديان از گناهان خود توبه كردند و به نيكوكارى رو آوردند، هر كس خوبى كند، به خودش خوبى كرده و هر كس بدى مى كند، باز به خودش بدى كرده. وقتى يهوديان به خوبى ها رو آوردند، تو هم وسيله نجات آنان را فراهم كردى.
بخت النصر از دنيا رفته بود و جانشين او بر عراق حكومت مى كرد، كوروش پادشاه ايران تصميم گرفت به عراق حمله كند و آنجا را تصرّف كند. وقتى كوروش عراق را تصرّف كرد و به يهوديان اجازه داد تا به بيت المقدس باز گردند. كوروش به آنان كمك كرد تا مسجدالاقصى را بازسازى كنند. (بازگشت يهوديان به بيت المقدس چهارصد و پنجاه سال قبل از ميلاد عيسى(عليه السلام)بود).
تو يهوديان را به بيت المقدس بازگرداندى و به آنان ثروت و فرزندان زيادى دادى و شمار آنان را زياد و زيادتر كردى.

* * *

يهوديان دويست و پنجاه سال حكومت و قدرت را در بيت المقدس به دست گرفتند، امّا كم كم گذشته خود را فراموش كردند و به ظلم و ستم رو آوردند، اينجا بود كه زمان مجازات دوم فرا رسيد و دشمن به آنان حمله كرد و آن قدر بر آنان سخت گرفت كه آثار غم و اندوه در چهره هاى آنان آشكار شد، دشمنان وارد مسجد الاقصى شدند و آنجا را خراب كردند، همان گونه كه در مجازات اوّل، دشمنان آنجا را خراب كرده بودند.
گويا مجازات دوم، صد سال قبل از ميلاد عيسى(عليه السلام) روى داده است، اين بار پادشاه روم لشكرى را براى حمله به بيت المقدس فرستاد و دستور داد تا آنجا را ويران كنند و يهوديان را به قتل برسانند.

* * *

يهوديان بار ديگر خوار و ذليل شدند و اين نتيجه كارهاى خود آنان بود، آنان تورات را به فراموشى سپردند و به يكديگر ظلم و ستم كردند.
اكنون با آنان سخن مى گويى، اگر آنان توبه كنند و به سوى تو بازگردند، تو،به آنان رحم مى كنى، امّا اگر بار ديگر به فساد و ظلم و ستم رو آورند، تو مجازات آنان را در اين دنيا از سر مى گيرى و البته در روز قيامت هم آنان گرفتار آتش جهنّم مى شوند همان جهنّمى كه همچون زندان سختى براى كافران است.

* * *

اكنون من با قانون تو آشنا شدم، اين قانون براى همه زمان ها و مكان ها مى باشد: تو به بندگان خود نعمت هاى زيادى مى دهى، اگر آنان راه كفر و گناه را پيش بگيرند، دشمنانشان را بر آنان مسلّط مى كنى تا آنان را خوار و ذليل كنند. اگر بندگان تو توبه كنند و به سوى تو بازگردند، بار ديگر شكوه و بزرگى را به آنان باز مى گردانى.

* * *