وَقُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْق وَأَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْق وَاجْعَلْ لِي مِنْ لَدُنْكَ سُلْطَانًا نَصِيرًا (80 )
در سال هشتم هجرى پيامبر با لشكر ده هزار نفرى به سوى مكّه حركت كرد تا اين شهر را از وجود بُت ها پاك گرداند. بُت پرستان داخل و اطراف كعبه بُت هاى زيادى قرار داده بودند، كعبه يادگار ابراهيم(عليه السلام) بود، بايد از وجود بت ها پاك مى شد. پيامبر پيامى را براى مردم مكّه فرستاد: "هر كس به كعبه پناه ببرد، در امان است، هر كس به خانه خود برود و در خانه اش را ببندد، در امان است".
لشكر پيامبر به سوى مكّه پيش مى رفت، يكى از ياران پيامبر پرچمى را در دست گرفت و سوار بر اسب به سوى شهر رفت و فرياد برآورد: "امروز، روز انتقام است".
پيامبر از اين ماجرا باخبر شد، او از على(عليه السلام) خواست تا زود خود را به مكّه برساند و پرچم را از او بگيرد و در شهر فرياد بزند: "امروز روز مهربانى است".
درست است كه مردم اين شهر به پيامبر بارها سنگ زدند، او را جادوگر و ديوانه خواندند و بر سرش خاكستر ريختند و يارانش را شكنجه كردند، امّا او پيامبر مهربانى است، اگر آنان پشيمان شوند و از دشمنى با حقّ دست بردارند، او همه را مى بخشد.
آرى، امروز روز مهربانى است.
پيامبر به نزديكى مكّه رسيد، او مى خواهد وارد شهر مكّه شود، تو اين آيه را بر او نازل كردى، اين دعايى است كه تو به او ياد مى دهى تا در اين لحظات حساس بخواند: "خدايا ! مرا به شايستگى وارد اين شهر كن و با شايستگى از اين شهر خارج كن ! خدايا ! به من نيرويى عطا كن تا در اين كار مرا يارى كند".

* * *

من در زندگى بايد اين دعا را بخوانم، وقتى مى خواهم كار مهمّى را آغاز كنم چنين بگويم: "بارخدايا ! از آغاز تا پايان اين كار به من شايستگى عطا كن، لطف خودت را بر من نازل كن تا اين كار من، سبب رضايت و خشنودى تو گردد، نگذار هواى نفس و شيطان بر من غلبه كنند، نگذار اين كار من، مايه خوشحالى شيطان باشد ! به من نيرويى ببخش كه مرا يارى كند".

* * *