يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ قَدْ أَنْجَيْنَاكُمْ مِنْ عَدُوِّكُمْ وَوَاعَدْنَاكُمْ جَانِبَ الطُّورِ الاَْيْمَنَ وَنَزَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَى (80 ) كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَلَا تَطْغَوْا فِيهِ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبِي وَمَنْ يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِي فَقَدْ هَوَى (81 ) وَإِنِّي لَغَفَّارٌ لِمَنْ تَابَ وَآَمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَى (82 )
بنى اسرائيل را به سلامت از آب عبور دادى و آنان به سوى فلسطين حركت كردند، آنان بايد از صحراى سينا مى گذشتند.
آنان مدّتى در اين صحرا توقّف كردند تا موسى(عليه السلام) با گروهى از آنان به كوه طور برود، سمت راست كوه طور، "درّه طوى" واقع شده بود، درّه اى كه بسيار مقدّس بود. تو با موسى(عليه السلام)براى اوّلين بار در آنجا سخن گفتى، آنجا وعده گاه و مكانى مقدّس بود.
كوه طور در سمت جنوب صحراى سينا بود، آنان براى رسيدن به فلسطين بايد به سمت شمال مى رفتند، پس آنان مدّتى در صحراى سينا ماندند تا موسى(عليه السلام) براى آوردن تورات به كوه طور برود.
تو نعمت هاى خود را بر آنان نازل كردى، روزها ابرها را مى فرستادى تا بر سرشان سايه افكند و نور خورشيد اذيّتشان نكند، برايشان از آسمان غذاى گوارا مى فرستادى، تو برايشان دو نوع غذاى مقوّى از آسمان فرو مى فرستادى: عسل و مرغ بريان.
از موسى(عليه السلام) خواستى تا عصايش را به سنگى بزند، معجزه اى روى داد، از دل آن سنگ، دوازده چشمه آب جوشيد و آنان از آب گوارا سيراب مى شدند.[129]
آرى، تو روزىِ پاكيزه به آنان دادى و از آنان خواستى تا سركشى نكنند، هر كس سركشى كند به غضب تو گرفتار مى شود و آن كس كه غضب تو بر او نازل شود، نابود مى گردد، تو راه توبه را باز گذاشتى، اگر كسى توبه كند و ايمان آورد و عمل صالح انجام دهد و بر راه راست ثابت بماند، تو او را مى بخشى.

* * *