وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا (88 ) لَقَدْ جِئْتُمْ شَيْئًا إِدًّا (89 ) تَكَادُ السَّمَوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنْشَقُّ الاَْرْضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا (90 ) أَنْ دَعَوْا لِلرَّحْمَنِ وَلَدًا (91 ) وَمَا يَنْبَغِي لِلرَّحْمَنِ أَنْ يَتَّخِذَ وَلَدًا (92 ) إِنْ كُلُّ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضِ إِلَّا آَتِي الرَّحْمَنِ عَبْدًا (93 ) لَقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا (94 ) وَكُلُّهُمْ آَتِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَرْدًا (95 )
بُت پرستان مى گفتند كه تو فرزند دارى، آنان بُت هاى خود را دختران تو مى دانستند، اين چه سخن زشت و زننده اى بود كه آنان بر زبان مى آوردند ! نزديك است كه به خاطر اين سخن كفرآميز، آسمان ها از هم متلاشى گردد و زمين شكافته شود و كوهها فرو ريزند.
هرگز شايسته نيست كه تو فرزندى برگزينى، تو بى نياز هستى، كسى كه فرزند دارد، نيازمند است، حال آن كه تو به هيچ چيز نياز ندارى، همه كسانى كه در آسمان و زمين هستند، بنده تو هستند، تو آنان را آفريده اى، تو حساب همه آن ها را دارى و يك يك آنان را شمرده اى، تو به همه آنان روزى مى دهى و اين روزى دادن تو از روى حساب و كتاب است، تو هرچه به بندگان خود داده اى از آنان مى گيرى و در روز قيامت آن ها تنها به پيشگاه تو مى آيند.