ذَلِكَ عيسَى ابْنُ مَرْيَمَ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِي فِيهِ يَمْتَرُونَ (34 ) مَا كَانَ لِلَّهِ أَنْ يَتَّخِذَ مِنْ وَلَد سُبْحَانَهُ إِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (35 )
اين سخن حقّى است، عيسى(عليه السلام) خود را بنده تو ناميد، او بنده توست، امّا گروهى از مردم درباره او شك و ترديد دارند و او را فرزند تو مى دانند، براى تو هرگز شايسته نيست فرزندى داشته باشى، تو بالاتر از اين هستى كه فرزند داشته باشى.
فرزند داشتن نشانه نياز است، تو خداى بى نياز هستى، هرچه را اراده كنى، به آن مى گويى: "باش"، پس آن چيز به وجود مى آيد، تو به هيچ چيز نياز ندارى.

* * *