وَيَوْمَ يَقُولُ نَادُوا شُرَكَائِيَ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَجَعَلْنَا بَيْنَهُمْ مَوْبِقًا (52 )وَرَأَى الُْمجْرِمُونَ النَّارَ فَظَنُّوا أَنَّهُمْ مُوَاقِعُوهَا وَلَمْ يَجِدُوا عَنْهَا مَصْرِفًا (53 )
شيطان انسان ها را به بُت پرستى دعوت مى كند و آنان را از عبادت تو باز مى دارد. تو پيامبرانت را مى فرستى تا حقّ و باطل را به انسان ها نشان دهند. اگر انسان فريب شيطان را خورد و به بُت پرستى رو آورد، تو به او مهلت مى دهى تا مرگ او فرا رسد.
روز قيامت كه فرا رسد، فرشتگان بُت پرستان را به سوى جهنّم مى برند، در آن لحظه تو به آنان مى گويى: "آن بُت هايى را كه شريك من قرار داده بوديد، صدا بزنيد تا شما را از عذاب نجات دهند".
بُت پرستان فرياد برمى آورند و بُت هاى خود را صدا مى زنند، ولى هيچ جوابى نمى شنوند. آنان عمر خود را در راه پرستش اين بُت ها سپرى كرده اند، امّا در آن روز بُت ها نمى توانند جواب آنان را بدهند، تا چه رسد كه بخواهند به آنان كمك كنند.
آن روز ميان آنان و بُت ها، پرده اى قرار مى دهى، آنان ديگر بُت هاى خود را نمى بينند، فرشتگان آنان را به سوى جهنّم مى برند، وقتى آنان جهنّم را مى بينند، يقين مى كنند كه در آن سرنگون مى شوند و هيچ راه نجاتى ندارند، آن روز، آتش آنان را در برمى گيرد و هيچ راه فرارى هم ندارند.[83]

* * *