وَآَتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِبَنِي إِسْرَائِيلَ أَلَّا تَتَّخِذُوا مِنْ دُونِي وَكِيلًا (2 ) ذُرِّيَّةَ مَنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوح إِنَّهُ كَانَ عَبْدًا شَكُورًا (3 )
اكنون برايم از يهوديان (بنى اسرائيل) سخن مى گويى، آنان اوّلين امّت بزرگ تاريخ بودند، تو مى خواهى از سرنوشتشان عبرت بگيرم و لغزش هاى آنان را بشناسم و از آن ها پرهيز كنم. تو به آنان نعمت هاى فراوانى دادى، امّا آنان ناسپاسى كردند و براى همين به عذاب تو گرفتار شدند.
يهوديان در مصر زندگى مى كردند و گرفتار ظلم و ستم فرعون بودند، تو موسى(عليه السلام) را براى نجات آنان فرستادى و كتاب تورات را به او دادى تا با آن يهوديان را هدايت كند، تو از آنان خواستى تا به غير تو تكيه نكنند و فقط به تو توكّل كنند.
به يهوديان يادآورى كردى كه آن ها از نسل ياران نوح(عليه السلام)هستند كه تو آنان را سوار بر كشتى نوح(عليه السلام) كردى و از طوفان بزرگ نجات دادى. يهوديان بايد به اين موضوع فكر كنند، آن ها از نسل بهترين بندگان تو هستند، پس بايد شكر تو را به جا آورند و نوح(عليه السلام) را الگوى خود قرار دهند، نوح(عليه السلام) بنده اى شكرگزار بود و شكر نعمت هاى تو را به جا مى آورد.
تو به يهوديان نعمت هاى فراوان دادى، آنان را از دست فرعون نجات دادى، رود نيل را براى آنان شكافتى تا از آن عبور كنند، امّا وقتى موسى(عليه السلام)براى مناجات با تو به كوه طور رفت، مردى به نام سامرى دسيسه كرد و آنان را به پرستش گوساله اى دعوت كرد، آنان فريب سامرى را خوردند و عدّه زيادى گوساله پرست شدند.

* * *