وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآَيَاتِنَا وَسُلْطَان مُبِين (96 ) إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاتَّبَعُوا أَمْرَ فِرْعَوْنَ وَمَا أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيد (97 )يَقْدُمُ قَوْمَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ وَبِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ (98 ) وَأُتْبِعُوا فِي هَذِهِ لَعْنَةً وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ (99 )
هفتمين و آخرين پيامبرى كه در اين سوره از او نام مى برى، موسى(عليه السلام)مى باشد، پيامبران قبلى را به سوى مردم فرستادى، امّا موسى(عليه السلام)را به سوى فرعون و بزرگان مصر فرستادى تا آنان را از عذاب تو بترساند.
در جامعه مصر، مردم پيرو فرعون و بزرگان خود بودند، اگر فرعون و بزرگان ايمان مى آوردند و دست از كفر برمى داشتند، بقيّه مردم هم ايمان مى آوردند.
تو موسى(عليه السلام)را با آيات و معجزات آشكار فرستادى، موسى(عليه السلام)با آنان سخن گفت، آنان عصاى موسى(عليه السلام)را ديدند كه چگونه به اژدها تبديل مى شود.
فرعون همه جادوگران را براى مقابله با موسى(عليه السلام)جمع كرد، جادوگران وقتى معجزه موسى(عليه السلام)را ديدند به او ايمان آوردند.
فرعون ايمان نياورد و بقيّه هم از فرمان فرعون پيروى كردند با اين كه فرمان او، مايه رشد و نجات جامعه نبود. آنان به اذيّت و آزار موسى(عليه السلام)و ياران او پرداختند، سرانجام تو به موسى(عليه السلام)دستور دادى تا شب هنگام با ياران خود از مصر برود، موسى(عليه السلام) نيمه شب از مصر خارج شد و وقتى به رود نيل رسيد، تو به قدرت خود رود نيل را شكافتى تا آنان از آنجا عبور كنند.
فرعون و همه سپاهيانش به دنبال موسى(عليه السلام)حركت كردند، وقتى به رود نيل رسيدند، به فرمان فرعون همه وارد آن شكافى شدند كه تو براى موسى(عليه السلام)و يارانش آماده كرده بودى، وقتى همه ياران او وارد شكاف شدند، به دستور تو شكاف آب بسته شد و همه در آب غرق شدند.
فرعون در اين دنيا سبب هلاكت پيروان خود شد، در روز قيامت هم پيشاپيش آنان حركت مى كند و همه را با خود وارد جهنّم مى كند و به راستى كه جهنّم چه جايگاه بدى براى انسان است !
فرعون و يارانش در اين دنيا و در روز قيامت از رحمت تو دور هستند، پيامد زندگى آنان، چيزى جز نفرين و عذاب تو نيست، اين چه پيامد بدى براى آنان است !

* * *