اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (80 ) فَرِحَ الُْمخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلَافَ رَسُولِ اللَّهِ وَكَرِهُوا أَنْ يُجَاهِدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَقَالُوا لَا تَنْفِرُوا فِي الْحَرِّ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا لَوْ كَانُوا يَفْقَهُونَ (81 ) فَلْيَضْحَكُوا قَلِيلًا وَلْيَبْكُوا كَثِيرًا جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (82 ) فَإِنْ رَجَعَكَ اللَّهُ إِلَى طَائِفَة مِنْهُمْ فَاسْتَأْذَنُوكَ لِلْخُرُوجِ فَقُلْ لَنْ تَخْرُجُوا مَعِيَ أَبَدًا وَلَنْ تُقَاتِلُوا مَعِيَ عَدُوًّا إِنَّكُمْ رَضِيتُمْ بِالْقُعُودِ أَوَّلَ مَرَّة فَاقْعُدُوا مَعَ الْخَالِفِينَ (83 ) وَلَا تُصَلِّ عَلَى أَحَد مِنْهُمْ مَاتَ أَبَدًا وَلَا تَقُمْ عَلَى قَبْرِهِ إِنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَمَاتُوا وَهُمْ فَاسِقُونَ (84 ) وَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَأَوْلَادُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِي الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ (85 ) وَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ آَمِنُوا بِاللَّهِ وَجَاهِدُوا مَعَ رَسُولِهِ اسْتَأْذَنَكَ أُولُو الطَّوْلِ مِنْهُمْ وَقَالُوا ذَرْنَا نَكُنْ مَعَ الْقَاعِدِينَ (86 ) رَضُوا بِأَنْ يَكُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ (87 ) لَكِنِ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آَمَنُوا مَعَهُ جَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ وَأُولَئِكَ لَهُمُ الْخَيْرَاتُ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (88 ) أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ جَنَّات تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الاَْنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (89 )
اى محمّد ! براى اين منافقان، چه طلب آمرزش بكنى و چه نكنى، فرقى نمى كند، اگر حتّى هفتاد مرتبه هم طلب آمرزش براى آنان كنى، هرگز آن ها را نمى بخشم، زيرا آنان به من كفر ورزيدند و پيامبرى تو را انكار كردند، من تبهكاران را به حال خود رها مى كنم و آنان را هرگز به بهشت رهنمون نمى سازم.
آنان از اين كه در جنگ شركت نكردند و نافرمانى تو را نمودند، خوشحال هستند، جهاد با جان و مال در راه من براى آنان بسيار سخت و ناگوار بود، آنان مردم را از رفتن به جهاد دلسرد مى كردند و مى گفتند: "در اين هواى گرم و سوزان به ميدان جنگ نرويد".
اى محمّد ! به آنان چنين بگو: "آتش جهنّم از اين هوا، سوزان تر است". اگر آنان به روز قيامت ايمان داشتند، لحظه اى فكر مى كردند و با سرپيچى از فرمان تو، اين گونه عذاب جهنّم را براى خود نمى خريدند. آنان راحتى چند روزه دنيا را برگزيدند، از اين پس، بايد كم بخندند و بسيار گريه كنند، زيرا به زودى، مرگ به سراغ آنان مى آيد و به عذاب سختى گرفتار مى شوند.
اى محمّد ! آنان فكر مى كنند كه تو و يارانت ديگر به مدينه باز نمى گرديد و همه به دست دشمنان كشته مى شويد، هرگاه كه تو را به سلامت از اين جنگ به مدينه بازگردانم، آن منافقان نزد تو مى آيند و مى خواهند به آنان اجازه بدهى تا در جنگ بعدى شركت كنند، به آنان بگو: به شما ديگر اجازه جهاد نمى دهم، شما هرگز با من به جهاد نمى آييد و هيچ گاه همراه من با دشمنان پيكار نمى كنيد، مگر يادتان رفته است؟ شما در اين جنگ، از جهاد كناره گرفتيد در خانه هاى خود مانديد، پس اكنون هم با زنان و كودكان كه از جنگ معاف شده اند، بمانيد.
اى محمّد ! بر مرده هيچ كدام از آنان نماز نگذار و كنار قبر آنان نيز حاضر نشو، زيرا آنان به من كفر ورزيدند و پيامبرى تو را انكار كردند، آنان در حالى كه تبهكار بودند، از دنيا رفتند.
بعضى از منافقان، داراى ثروت و فرزندان زيادى هستند، هرگز فكر نكن كه اين نعمت هايى كه به آنان داده ام، نشانه مهربانى من است، آنان نمى توانند با اين نعمت ها هرگز روى آرامش را ببينند، من آنان را با ثروت و پول و فرزندانشان عذاب مى كنم.
آنان به روز قيامت ايمان نياورده اند و زندگى را فقط در اين دنيا مى دانند، هميشه نگران از دست دادن ثروت خود هستند، من فرزندان آنان را مايه غم و غصّه و بلاى جانشان قرار مى دهم. آنان در بن بست غم آلود زندگى مادّى، گرفتارند و در حالى كه كافرند از دنيا مى روند و از سعادت آخرت محروم مى شوند.
وقتى سوره اى را بر تو نازل مى كنم و از مردم مى خواهم به من ايمان بياورند و همراه تو به جهاد بروند، منافقان نزد تو مى آيند و مى گويند به ما اجازه بده با معاف شدگان (زنان و كودكان) بمانيم، آنان توانايى و قدرت جسمى و مالى براى جهاد دارند، امّا براى حفظ جان و مال خود به اين راضى شدند كه با معاف شدگان از جهاد بمانند، من هم بر دل هاى آنان مُهر زدم.
تو به همه انسان ها، نور عقل و فطرت داده اى تا بتوانند راه سعادت را پيدا نمايند، امّا آنان راه شيطان را انتخاب كردند، نتيجه كار آنان، اين بود كه نور عقل و فطرت در دل هايشان خاموش شد. اين قانون توست: هر كس لجاجت به خرج دهد و بهانه جويى كند و معصيت تو را انجام دهد، نور فطرت از او گرفته مى شود.
اى محمّد ! من به تو و به ياران باوفاى تو كه در راه من با جان و مال خود جهاد كرديد، همه نعمت ها و خوبى ها را مى دهم و سعادت و رستگارى هميشگى از آن شماست، من براى شما بهشت خويش را آماده كرده ام، بهشتى كه از زير درختان آن، نهرها جارى است و شما در آنجا جاودانه خواهيد ماند و اين همان رستگارى بزرگ است.

* * *