فَإِذَا انْسَلَخَ الاَْشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُوا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَد فَإِنْ تَابُوا وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآَتَوُا الزَّكَاةَ فَخَلُّوا سَبِيلَهُمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (5 )وَإِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّى يَسْمَعَ كَلَامَ اللَّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَعْلَمُونَ (6 )
به بُت پرستان چهارماه فرصت دادى، اين چهارماه از روز عيد قربان سال نهم آغاز شد، آنان صد و بيست روز فرصت دارند، كه فكر كنند شايد سر عقل بيايند و دست از بُت پرستى بردارند، امّا پس از اين مدّت، ديگر آنان در امن و امان نيستند، با توجّه به شرايط زمان و مكان، بايد مسلمانان يكى از اعمال زير را انجام دهند: "محاصره كردن آنان، اسير كردن آنان، بستن راه ها بر آنان، كشتن آنان".
اين دستور تو براى اين است كه بُت پرستى ريشه كن شود، بُت پرستى، يك آيين و دين نيست، بلكه يك انحراف و خرافه بزرگ است و بايد به هر قيمت ريشه كن شود، نزديك به بيست سال، پيامبر آنان را به سوى تو فرا خواند، اكنون ديگر هنگام آن است كه آنان به خود آيند.
البتّه تو راه را بر بُت پرستان نمى بندى، آنان در هر حال و هر لحظه مى توانند توبه كنند و به سوى حقّ بازگردند و نماز به پا دارند و زكات بدهند، اگر آنان واقعاً مسلمان شدند، آغوش اسلام براى آنان باز است.

* * *

هدف از برخورد با بُت پرستان، گسترش عدالت و يكتاپرستى است نه به دست آوردن غنيمت و تصرّف سرزمين آن ها.
پس از تمام شدن اين چهارماه كه به بُت پرستان مهلت دادى، جنگ با آنان آغاز مى شود، امّا اگر بُت پرستى از پيامبر درخواست پناهندگى كرد تا درباره اسلام تحقيق كند، پيامبر او را پناهندگى مى دهد و بعد از آن او را به محلّ امن و امانش مى رساند. كسى كه در جهل و نادانى گرفتار شده است و بُت ها را مى پرستد، مى تواند با كمال آرامش نزد پيامبر برود و سخن او را بشنود و به سلامت به خانه اش بازگردد.

* * *