يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَسْبُكَ اللَّهُ وَمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (64 ) يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ إِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ وَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِئَةٌ يَغْلِبُوا أَلْفًا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَفْقَهُونَ (65 )
اكنون با پيامبر خود سخن مى گويى: اى پيامبر ! مى دانم كه كافران به فكر نابودى اين دين هستند، آنان مى خواهند هر طور شده است تو را به قتل برسانند، امّا آنان موفّق نمى شوند، من تو را يارى مى كنم، يارى من و يارى مؤمنانى كه پيرو تو هستند، تو را كفايت مى كند، تو بر همه كافران پيروز مى شوى، اين وعده من است.
اى پيامبر ! از تو مى خواهم كه مؤمنان را براى پيكار با كافران تشويق كنى، بيست نفر از مسلمانان با استقامت مى توانند بر دويست نفر از كافران پيروز شوند، صد نفر از مسلمانان با استقامت مى توانند بر هزار نفر از كافران پيروز شوند.
آرى، مسلمانان هدف خود و آثار مثبت آن را مى دانند، شهادت را سعادت مى دانند و به هدف خويش ايمان دارند و براى همين در راه آن استقامت مى كنند، امّا كافران نمى دانند براى چه مى جنگند، آنان روز قيامت را قبول ندارند، از مرگ مى ترسند، براى همين سست و ضعيف هستند و شكست مى خورند.

* * *