فَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ (55 )
اى پيامبر ! ثروت و دارايى و فرزندان اين منافقان، تو را به شگفتى نيندازد، بدان كه اين ها امكانات زودگذر است و هيچ چيزى را ثابت نمى كند، من مى خواهم به وسيله ثروت و فرزندان، آنان را عذاب كنم، آنان همواره به جمع آورى مال و ثروت مشغول مى شوند و لحظه اى آرامش ندارند.
آنان به روز قيامت ايمان نياورده اند و زندگى را فقط در اين دنيا مى دانند و براى همين، همواره در حال زياد كردن ثروت خود هستند، هميشه نگران از دست دادن ثروت خود هستند و اين ترس و نگرانى، عذابى براى آنان است كه آرامش را از آنان مى گيرد.
آنان فرزندان خود را دوست دارند و نگران هستند كه مبادا آنان از دنيا بروند، اين ترس و نگرانى با آنان هست تا مرگ آنان فرا برسد.
امّا كسى كه به من و روز قيامت ايمان دارد، در كمال آرامش است، او مى داند كه اين دنيا، در مقابل آخرت ارزشى ندارد، او هرگز به مال دنيا دل نمى بندد.
مؤمن مى داند كه فرزندش، امانتى است كه من به او سپرده ام، هر وقت بخواهم آن امانت را از او مى گيرم، او به رضاى من راضى است و به آنچه من براى او تقدير كرده ام، دلخوش مى دارد، زيرا مى داند من صلاح و مصلحت او را مى خواهم.
مؤمن باور دارد كه وقتى مرگ فرزند مؤمنش فرا مى رسد، من فرزند او را به بهشت مى برم تا از نعمت هاى آنجا بهره مند شود، اين گونه است كه مؤمن هميشه در آرامش است، داغ فرزند يا نابودى ثروت، آرامش او را به هم نمى زند.

* * *